คนเราเมื่อมีลาภ ก็มีเสื่อมลาภ เมื่อมียศ ก็มีเสื่อมยศ

คนเราเมื่อมีลาภ ก็มีเสื่อมลาภ เมื่อมียศ ก็มีเสื่อมยศ

เมื่อมีสุข ก็มีทุกข์ เมื่อมีสรรเสริญ ก็มีนินทา

เป็นของคู่กันมาเช่นนี้ จะไปถืออะไรกับปากมนุษย์

ถึงจะดีแสนดี มันก็ติ ถึงจะชั่วแสนชั่วมันก็ชม

นับประสาอะไร พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐเลิศยิ่งกว่ามนุษย์
และเทวดา ยังมีมารผจญ ยังมีคนนินทาติเตียน

ปุถุชนอย่างเราจะรอดพ้นจากโลกะธรรมดังกล่าวแล้วไม่ได้

ต้องคิดเสียว่า เขาจะติก็ช่าง ชมก็ช่าง
เราไม่ได้ทำอะไรให้เขาเดือดเนื้อร้อนใจ
ก่อนที่เราจะทำอะไรเราคิดแล้วว่า ไม่เดือดร้อนแก่ตัวเราแลคนอื่น
เราจึงทำ เขาจะนินทาว่าใส่ร้ายอย่างไร ก็ช่างเขา
บุญเราทำกรรมเราไม่สร้าง พยายามสงบกาย สงบวาจา สงบใจ
จะต้องไปกังวลกลัวใครติเตียนทำไม
ไม่เห็นมีประโยชน์ เปลืองความคิดเปล่าๆ

น้อมนำคำสอนท่านเจ้าคุณนรรัตน์ (ธมฺมวิตกฺโก ภิกขุ)
#เห็นทุกข์เห็นธรรม