รู้จักตนเอง

การปฏิบัติธรรม...คือ การศึกษาให้รู้จักตนเอง ตนเองที่เดิรนไป
มานี้ ตนเองที่กำลังนั่งอยู่ในขณะนี้ ให้ศึกษาจนเข้าใจ ตามความ

เป็นจริงในตัวกว้างศอกยาววาหนาคืบนี้ ดูชีวิตของตนเองว่า
เป็นอย่างไร....พระพุทธเจ้าท่านทรงสอนว่า ...'ชีวิตเป็นทุกข์'..

แต่...'ความดับทุกข์' ก็มีอยู่ ตั้งแต่พระองค์ตรัสรู้เป็นต้นมา ก็ทรง
สอน 2 เรื่องเท่านั้น...คือ 'ทุกข์'..กับ..'ความดับทุกข์' หรือที่พระ-

พุทธองค์ทรงจัดไว้เป็น 4 คือ..อริยสัจ 4 ได้แก่ทุกข์-สมุทัย-นิโรธ
-มรรค.....

ความดับทุกข์ และข้อปฏิบัติให้ถึงความดับทุกข์ อันนี้เป็นการสรุป
คำสอนของพระพุทธเจ้าที่เรียกว่า 'ธรรมะ'...

เมื่อพวกเรามาสนใจธรรม ตั้งใจมาปฏิบัติจำศีลภาวนา จึงควร
พยายามทำความเข้าใจตนเอง เข้าใจชีวิต ถ้าไม่เข้าใจก็เป็นทุกข์

ไม่สบายใจนั่นแหละ ในชีวิตประจำวันของเรา คงจะต้องมีบ้าง ที่พวก
เรามีความรู้สึกโกรธ น้อยใจ เสียใจ ผิดหวัง...อะไรๆเหล่านี้

เรียกว่า ไม่สบายใจ ความไม่สบายใจก็เป็นทุกข์ ที่เป็นทุกข์นั้น
เพราะไม่รู้จักตนเอง ไม่เข้าใจตนเองตามความเป็นจริง การที่เรามา

ปฏิบัติก็ไม่ใช่เพื่อจะเป็นอะไรที่พิสดารมากมาย เพียงแต่พยายาม
ให้เข้าใจตนเองให้มากขึ้น รู้จักตนเองให้มากขึ้นเท่านั้น เมื่อรู้จักตนเอง

ก็รู้จักทุกข์ เมื่อรู้จักทุกข์ ก็รู้จักวิธีดับทุกข์ต่อไป...ที่ว่าปฏิบัตินั้น
ปฏิบัติอย่างไร ก็ทำอย่างที่กำลังทำอยู่นี้แหละ...

'สมาทานศีล'...หมายถึงสำรวมกาย วาจา ใจ ให้อยู่ในขอบเขตที่ดีงาม
จิตของเรานี้ เมื่อเป็นจิตที่ไม่ได้ฝึกฝน ชอบที่จะคิดโน่นคิดนี่สารพัด

คิดไปในอดีต คิดไปในอนาคต ปรุงแต่งไปเรื่อยๆจนปวดหัว ฟุ้งซ่าน....
จิตที่ไม่ได้ฝึกฝนจะมีลักษณะอย่างที่กล่าวมานี้ หรือที่เรียกว่า....

'จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว'...คิดปรุงแต่งออกไปภายนอกเรื่อยๆ....
กาย..อยู่ที่นี่ แต่จิต..คิดถึงบ้าน จิตกลับไปบ้านแล้ว อาจจะเข้าไปอยู่

ในครัวก็ได้ ไปทำกับข้าวอยู่ในครัว หรือไปคุยกับคนโน้นคนนี้ ไปกินโน่น
กินนี่..จิตท่องเที่ยวไปสารพัดอย่าง ให้เราพยายามเรียกจิตนี้

มาอยู่กับตัวเรา อย่างน้อยก็ให้มาอยู่ในศาลานี้แหละ ลืมตามองเห็น
เพื่อน หลับตาลงให้เห็นกายของตนเองนั่งลักษณะอย่างนี้

การนั่งอยู่ที่นี่ ให้พยายามเอาจิตมาดูกายนั่ง ขาขวาทับขาซ้าย มือขวา
ทับมือซ้าย ให้เราพยายามตั้งสติ กำหนดเห็นกายนั่ง...ถ้าจิตคิดโน่นคิดนี่

หมายความว่า จิตไม่ได้อยู่กับกายนี้ จิตไม่ได้อยู่กับตัว..เราก็พยายามดึง
จิตกลับเข้ามาดูกาย...กายเป็นอย่างไรขณะนั้น กำหนดให้เป็น...

ถ้าเห็นกายได้ จิตก็สงบ..เพราะถ้าจิตไม่สงบ ก็ไม่เห็นกาย...
นี่เป็นการฝึกอบรมจิต...นั่งสมาธิ..เดินจงกรม หรือจะทำอะไรก็แล้วแต่

ให้พยายามน้อมเข้ามาดูกายกับใจของเรานี่แหละ....
•พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก• วัดป่าสุนันทวนาราม บ้านท่าเตียน
ต.ไทรโยค อ.ไทรโยค จ.กาญจนบุรี..