เรื่องไม่เป็นเรื่อง...
หากฟังดูผิวเผิน..
หลายคนคงจะนึกแปลกใจว่า..
…ทำไม..จึงชื่อว่า..
…"เรื่องไม่เป็นเรื่อง"..
ก็เพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องนี้แหละ.. "จึงเกิดเรื่องขึ้น"
…จากเหตุผลบางอย่าง..
…จากความคิดที่แตกต่าง...
…จากความเข้าใจไปคนละเรื่อง..
…จนทำให้เกิดความเข้าใจผิด..
เพราะคิดว่า..
…คงใช่..หรืออาจจะใช่..
…เห็นสมควรด้วย...ลงความเห็นว่า...ฯลฯ..
อะไรทำนองนี้...
จะเห็นได้ว่า...
จากเรื่องไม่เป็นเรื่อง...ก็กลายเป็นเรื่องต่าง ๆ ขึ้นมากมาย...
บางครั้งจากเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
…ก็ทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่..เกิดความบาดหมาง..
…เกิดความไม่เข้าใจ...จนทำให้เกิดวิกฤตการณ์ต่าง ๆ
เนื่องจากการสื่อสารรอบทิศทาง...
ที่เข้ามามีบทบาทในชีวิต..
…ซึ่งบางครั้งก็เป็นอันตรายสำหรับผู้ที่นิยมเสพข่าวสาร...
…โดยไม่ได้ใช้สติปัญญาพิจารณา กลั่นกรอง...
… "ข่าวลือ"
ถือว่า..เป็นกุศโลบายในการทำลายล้างความสามัคคี..
ได้ดีกว่า..ยุทโธปกรณ์นานาชนิด..
…เพียงเพราะลมปาก...
ปากต่อปาก.. >>เป็น ๒ ปาก >> ๓ ปาก
แล้วกลายเป็น...ปากหอย...ปากปู..ปากปลา งั้นแหละ..
จนทำให้เรื่องไม่เป็นเรื่อง..กลายเป็นเรื่องขึ้น..
จากเรื่องเล็ก..กลายเป็นเรื่องใหญ่...
ก็เป็นธรรมชาติของมนุษย์เราทุกคน..
…ชอบที่ฟังข่าวลือ..ปากต่อปาก..
…อะไรที่ห้าม..ก็มักจะชอบ..(ทำ)..ชอบ..(ละเมิด)..
แม้ไม่ได้เห็นก็ตาม..
แต่พอได้ยิน..ได้ฟัง..ก็เชื่อแล้ว ๘๐ %
การฟังโดยไม่ได้พิจารณาอย่างตริตรอง..
ก็มีผลเสียเช่นกัน..
โบราณจึงสอนว่า...
…๑๐ ปากว่า ไม่เท่า...ตาเห็น
…๑๐ ตาเห็น ไม่เท่า...๑ ทำ..
ดังนั้น..
วิธีการสยบข่าวลือบางข่าวที่ฟังมา..
…ให้ตั้งสติก่อนสักนิด..
…อย่าพึ่งเทใจเชื่อเสียหมด..
คือ..อย่าเพิ่งเชื่ออะไร ๆ ง่าย ทันทีทันใด...
อย่างน้อยตั้งแบ่งความเชื่อ ๕๐-๕๐ ก่อน
พอได้ยิน..ได้เห็น..ได้ใช้สติพิจารณา...
ก็ต้องใช้หลักสูตร (๒๐-๓๐-๕๐)
เป็นสูตรพิเศษในการพิจารณาความจริง...
…คือ...ฟัง (๒๐), เห็น (๓๐)
…และ..ใช้สติพิจารณา..ลงมือทำ (๕๐)
…แต่ที่สำคัญอย่าใช้การฟังโดยเชื่อ ๑๐๐ %
หากเราพิจารณาดูให้ดี..
จะเห็นว่า...
ธรรมชาติก็สอนการพูด..การฟัง..อย่างชัดเจน..
…ทำไม..คนเราจึงมี ๒ หู, มี ๒ ตา
…และทำไม..คนเราจึงมีเพียงแค่ปากเดียว...
นั่นก็สื่อให้เห็นอย่างชัดเจนว่า...
ธรรมชาติสอนให้คนเรา...
…ใช้การฟัง..การเห็น..ให้มาก ๆ อย่าเพิ่งใส่ใจเชื่ออะไรง่าย ๆ
แต่การใช้ปากนั้น..
…ก็ให้พูดในน้อยลง..
…และใช้สติปัญญาพิจารณาใคร่ครวญอย่างท่องแท้...
เรื่องไม่เป็นเรื่องจะได้ไม่เกิดขึ้น...
ทั้งนี้..จะได้ไม่เกิดปัญหาตามมาภายหลัง...
…ก่อนพูด..เราเป็นนายคำพูด...
…แต่พอพูดแล้ว...เราเป็นทาสของคำพูด...
…ต้องระวังและใส่ใจในคำพูด คิดก่อนพูด
…พิจารณาดูว่า..สิ่งใดควรพูด...สิ่งใดไม่ควรพูด..
…เพราะถ้าพูดออกไปแล้ว..ต้องรับผิดชอบต่อคำพูดนั้น...
ขอให้พวกเราทุกคน..
พิจารณาจากเรื่องไม่เป็นเรื่องนี้ดูเถิด...
ถ้าเราพยายามปรับทัศนคติ..ความคิดเห็น..ที่มีต่อกัน
ปรับอารมณ์ความรู้สึก...สร้างความเข้าใจที่ถูกต้อง..
และเห็นจริง..ตามความเป็นจริง..ไม่ปกปิด..ปิดบัง..จากความเป็นจริง..
เรื่องไม่เป็นเรื่อง..ก็คงไม่เกิดขึ้น...อย่างแน่นอน..