เหนื่อยมั้ย?

เหนื่อยมั้ย?
ที่ต้องทำอะไรแบบตัวคนเดียวมาตลอด
ต้องคิด ต้องตัดสินใจ ผิดบ้างถูกบ้าง
ดีใจ เสียใจ หัวเราะ ร้องไห้ เพียงลำพัง
...บางทีชีวิตเธอและฉันก็คงคล้ายๆ กัน


แน่นอนล่ะ...ที่อะไรๆ มันอาจจะดูง่ายขึ้น
ถ้าทุกสิ่งที่เรากำลังทำมีคนคอยเกื้อหนุน หรือชี้นำให้
แต่เราจะภูมิใจตัวเองได้หรือเปล่า
ถ้าต้องเติบโตอยู่ภายใต้ร่มเงาของคนอื่นตลอดเวลา

ฉันเคยดูสารคดีเกี่ยวกับป่าและธรรมชาติ
และครั้งนั้นก็ทำให้ได้ความคิดดีๆ มาสะกิดใจตัวเอง
เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาป่า ได้ชี้ชวนให้ดูที่โคนต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง
แล้วอธิบายว่า ต้นไม้เล็กๆ ที่ขึ้นอยู่ตามใต้ร่มเงาไม้ใหญ่เหล่านี้ดูน่าสงสาร
เพราะมันต้องต่อสู้และดิ้นรน
เพื่อให้ลำต้นและใบของมันได้มีโอกาสรับแสงแดด
ซึ่งโอกาสที่จะรอดได้นั้น มีน้อยหรืออาจไม่มีเลย
อย่างดีที่สุดก็คือ ไม่ตายแต่ไม่โต อย่างนี้ไปเรื่อยๆ
เขายังบอกต่ออีกว่า สรรพสิ่งทั้งหลายในป่านี้
เหมือนกับพวกมันกำลังทำสงครามแย่งชิงแสงแดด
ซึ่งเป็นสิ่งมีค่าที่สุดอยู่


ฉันมองว่าต้นไม้เล็กๆ ก็ไม่ต่างอะไรกับพวกเรา
หากรักที่จะเติบโตก้าวหน้า
ก็อย่ามัวเสียกำลังใจไปเลยที่ไม่มีใครให้พึ่งพิง
เราอาจเป็นต้นไม้ต้นเล็กๆ ที่อยู่ไกลออกไป
ถึงไม่มีร่มเงาคอยบดบัง
แต่ก็ยังมีช่องทางเล็กๆ ให้แตกกิ่งสูงชะลูดขึ้นไปได้


บางที- -นี่ล่ะ คงเป็นจังหวะของธรรมชาติ
ซึ่งกำลังให้โอกาสเธอและฉันได้แสดงฝีมือ
และบ่มเพาะความแข็งแรง
เพื่อจะได้เติบโตกลายเป็นต้นไม้ใหญ่
แผ่กิ่งก้านใบออกไปรับแสงแดดด้วยกัน ในสักวันหนึ่ง...



จาก "แปลงเพาะชำ...วันดีๆ" โดย......ปูปรุง