...เว้นวรรคชีวิต...
การปลีกตัวมาอยู่ที่นี่ (วัดป่า)ถือว่าเป็นการเว้นวรรคให้แก่ชีวิต
ชีวิตต้องมีการเว้นวรรคบ้าง เช่นเดียวกับลมหายใจของเรา
มีหายใจเข้า แล้วก็ต้องมีหายใจออก
เราไม่สามารถที่จะหายใจเข้าได้ตลอด
ต้องเว้นจังหวะ แล้วจึงหายใจออก
เราไม่สามารถหายใจออกหายใจเข้าอย่างใดอย่างหนึ่งไปได้ตลอด
จะต้องมีการเปลี่ยนสลับกันไป
การทำงานก็เช่นเดียวกัน ทำงานแล้วก็ต้องรู้จักหยุดบ้าง
ธรรมชาติให้เวลากลางวันคู่กับกลางคืน
กลางวันทำงานเต็มที่ พอถึงตอนกลางคืนก็ต้องพักผ่อน
ขอให้สังเกตดู อะไรก็ตามเป็นไปได้ดี
ก็เพราะมีการเว้นจังหวะหรือมีช่องว่างที่เหมาะสม
หนังสือที่อ่านง่าย ก็เพราะแต่ละประโยคมีการเว้นวรรคอย่างถูกจังหวะ
ถ้าตัวหนังสือติดกันเป็นพรืด ไม่มีเว้นวรรคเลย จะน่าอ่านไหม
ใครอ่านก็ต้องรู้สึกงงงวย ไม่อยากอ่าน
ศิลปะอย่างหนึ่งของเขียนหนังสือให้น่าอ่าน
ก็คือ รู้จักเว้นช่องว่างระหว่างคำ ระหว่างประโยค และระหว่างย่อหน้า ทำนองเดียวกันดนตรีที่ไพเราะ
ไม่ใช่เพราะมีเสียงดังเท่านั้น แต่เพราะมีช่วงที่เงียบแฝงอยู่ด้วย
ถ้ากลอง กีต้าร์ไวโอลิน ส่งเสียงไม่หยุด ไม่รู้จักเว้นจังหวะเสียบ้าง
เพลงนั้นก็คงไม่เพราะ