ประโยชน์ที่แท้จริง
พระราชวุฒาจารย์ (หลวงปู่ดุลย์ อตุโล) วัดบูรพาราม จ.สุรินทร์
"แม้จะจบพระไตรปิฎกหมดแล้ว จำพระธรรมได้มากมาย
มีคนเคารพนับถือมาก ทำการก่อสร้างวัตถุได้อย่างมากมาย
หรือสามารถอธิบายถึงอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ได้อย่างละเอียดแค่ไหนก็ตาม
ถ้ายังประมาทอยู่ ก็ยังถือว่าไม่ได้รสชาติของพระพุทธศาสนาแต่ประการใด
เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นของภายนอกเท่านั้น
เมื่อพูดถึงประโยชน์ ก็เป็นประโยชน์ภายนอก คือเป็นไปเพื่อสงเคราะห์สังคม
เพื่อสงเคราะห์ผู้อื่น เพื่อสงเคราะห์อนุชนรุ่นหลัง หรือเพื่อสัญลักษณ์ของศาสนวัตถุ
ส่วนประโยชน์ของตนที่แท้จริงนั้นคือความพ้นทุกข์
จะพ้นทุกข์ได้ก็ต่อเมื่อรู้จิตหนึ่ง
- จิตที่ส่งออกนอกเป็น "สมุทัย"
- ผลที่อันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอกเป็น "ทุกข์"
- จิตเป็นจิตเป็น "มรรค"
- ผลอันเกิดจากจิตเป็นจิต เป็น "นิโรธ"
ขอให้เลิกละการคิด และการอธิบายเสียให้หมดสิ้น
เมื่อนั้นเราอาจกล่าวได้ว่า
คลองแห่งคำพูดได้ถูกตัดขาดไปแล้ว
พิษของจิตก็ได้ถูกถอนขึ้นจนหมดสิ้น
จิตในจิตก็จะเหลือแต่ความบริสุทธิ์
ซึ่งมีอยู่ประจำอยู่แล้วในทุกคน..."