เพื่อนสนิท

ฉัน... เพื่อเธอ...


ไหล่ของฉันมันไม่ได้มีความหมาย

เพียงเพื่อประคองหัวฉันไว้คนเดียวเท่านั้น

แต่สามารถใช้มันเพื่อให้เพื่อนไว้พิงได้ด้วย

เสื้อของฉัน

ไม่ได้มีไว้ห่อหุ้มร่างกายของฉันเพียงอย่างเดียว

มันพร้อมจะเป็นที่เช็ดน้ำตา

และสั่งขี้มูกของเพื่อน ถ้าต้องการ

แขนของฉัน

ไม่ได้มีไว้จูงหมาเดินเล่นเท่านั้นนะจ๊ะ

แต่มันสามารถใช้ประคองเพื่อนเมื่อเพื่อนจะล้ม....





แต่ถ้าเพื่อนล้มลงแล้ว

ฉันก็ยังมีมืออีก 1 คู่ไว้ช่วยฉุดเพื่อนขึ้นมา

ปากของฉัน

ไม่ได้มีไว้เพื่อกิน และพูดพล่ามทั้งวันหรอกนะ

แต่มีไว้พูดให้กำลังใจเพื่อน

เมื่อถึงคราวจำเป็น

ตาของฉัน

มีไว้เพียงเพื่อกระพริบขึ้นลงเสียเมื่อไหร่

ฉันเอาไว้ใช้มันมองสิ่งดีๆ ในตัวเพื่อนต่างหาก

ฟันของฉัน

ก็ไม่ได้มีไว้กัดใครๆเขา

แต่มีไว้เพื่อจะใช้มันประดับเหงือก

ทุกครั้งที่ฉันยิ้มให้เพื่อน

หูของฉัน

ไม่ได้มีไว้เพื่อเจาะรูหูแขวนเครื่องประดับ

แต่มันใช้ฟังเพื่อน

เมื่อเพื่อนต้องการระบายอะไรออกมาให้ฉันฟัง

เท้าของฉัน

ไม่ได้มีไว้เพื่อสะสมกลิ่น..

โอเคถึงมันจะมีบ้าง

แต่ฉันจะใช้เท้าเพื่อเดินอยู่ข้างๆ เพื่อนนี่แหละ

จะไม่ไปไหนไกล

สมองของฉัน

อาจจะไม่ค่อยมีประโยชน์เวลาสอบนัก

แต่มันจะทำงานหนัก

เพื่อเพื่อนต้องการความช่วยเหลือ

ส่วนพวกตับ ไต ไส้ กระเพาะ

ม้าม เซี่ยงจี๊ ของฉัน ....

มันมีไว้ทำหน้าที่ของมันน่ะแหละ

แต่ถ้าเพื่อนต้องการมันอย่างเร่งด่วน

ฉันยินดีสละให้ (อย่างละครึ่งเท่านั้นนะ !!)

และหัวใจของฉัน

ก็ไม่ได้มีไว้สูบฉีดเลือดเพียงอย่างเดียว...

แต่มันทำหน้าที่เก็บเพื่อนไว้ข้างในอีกด้วย...


What´s the reality!?!...





What is love?

Is it necessary,

for I have met

many who say it is.

But is it really?





Who forms love?

Is it God,

for I have met

many who say it is.

But is it really?





For whom is love?

Is it the willing,

for I have met

many who say it is.

But is it really?





Do all find love?

Is it for all,

for I have met

many who say it is.

But is it really?