>> หากหกล้ม อย่าก้มหน้าหนี...
ถึงแม้เราจะล้มลง...ขอจงรู้ว่า...
นั่นคือการเริ่มต้นของชีวิตที่เข้มแข็ง
เพียงแต่เงยหน้าขึ้น...แทนการก้มหน้าหนี...
และต้องยืนขี้น แทนการนั่งแช่อยู่กับที่
ถึงจะล้มสักกี่ครั้ง...
ก็ไม่อาจฉุดรั้งให้ชีวิตแพ้พ่ายได้ในวันนี้...
ในชีวิตที่ผ่านมา...เรามองเห็นเด็กวิ่งเล่นแล้วหกล้มมานักต่อนักแล้ว...
แต่ยังไม่เคยเห็นเด็กคนไหนที่หกล้มแล้วเขาจะนอนแช่อยู่อย่างนั้น
ข้ามคืนข้ามวันโดยที่ไม่ยอมลุกขึ้นมา...
อย่างมากก็ร้องให้เพราะความเจ็บปวด...
แต่นั่นก็เป็นความรู้สึกธรรมดาของเด็กทุกคน...
เพราะเขาเป็นเด็กตัวเล็กที่อ่อนแอคนหนึ่งก็เท่านั้นเอง...
นั่นคือภาพสะท้อน...ที่ทำให้มองเห็นสัจธรรมในชีวิต...
วันหนึ่งเมื่อเด็กโตขึ้นมาการหกล้มของพวกเขา ไม่ใช่แค่การหกล้ม อาจจะเป็นเรื่องของชีวิต...
เช่น หน้าที่การงาน การเรียน ความรัก ครอบครัว เพื่อน สังคม เป้าหมายชีวิต...
หรืออีกหลายเรื่องก็แล้วแต่ชีวิตของแต่ละคน...
ทุกความต้องการในชีวิตของเรา ไม่ใช่จะสำเร็จหรือผ่านไปได้อย่างราบรื่นทุกเรื่อง...
บางเรื่องเราอาจล้มเหลว...บางอย่างเราอาจจะผิดหวัง...
ซึ่งจะสะท้อนป็นภาพเปรียบเทียบ เหมือนกับประสบการณ์ที่เคยหกล้ม
.
เมื่อครั้งยังเป็นเด็กที่กำลังวิ่งเล่นในสนาม...
เมื่อเด็กหกล้มแล้ว เขาก็รีบลุกขึ้นมา วิ่งใหม่ได้อย่างมีความสุขอีกครั้ง...
ฉันใดก็ฉันนั้น เมื่อเราหกล้มหรือผิดพลาด ในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ...
ก็อย่าจมอยู่กับความล้มเหลวนั้น ยืนขึ้นแล้วเริ่มต้นกันใหม่ ...
จงเป็นอย่างก้อนหินที่แข็งแรง ทนทานหนักแน่น...
ไม่ใช่เป็นแค่เพียงก้อนน้ำแข็งที่ละลาย และเหลวกลายเป็นน้ำ...
คุณอาจจะเป็นคนหนึ่งที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้...
ให้ลองยืนขึ้นอีกครั้ง...แล้วกำหมัดของคุณให้แน่นพอ...
เพื่อเรียกพลัง ของการเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ให้กลับ...
จงจำไว้ว่าคุณ...
ไม่คู่ควรกับความฝันและความสำเร็จที่ตั้งใจไว้...
ถ้าคุณล้มเหลว แต่กลับให้มันเป็น ความล้มเหลว..
บทความโดย....สันทัด ขุนหมุด