อุปสรรคที่บดบังสายตา...
"เพราะมัวแต่จับจ้องความผิดเล็กน้อยของคนอื่นอย่างมีอคติ
จึงทำให้มองไม่เห็นสิ่งผิดปกติในชีวิตของตัวเองที่ควรจะต้องแก้ไขโดยด่วน..."
สาเหตุซึ่งเป็นตัวถ่วงความเจริญก้าวหน้าให้กับชีวิตของตัวเอง
คือการใช้เวลาที่มีหมดไปกับการนั่งจับผิดสิ่งรอบ ๆ ตัว
รวมถึงบุคคลอื่น ๆ ด้วยจิตใจที่ชิงชัง ลำเอียง และมีอคติที่ไม่ถูกต้องนัก
หากแต่ความจริง ความผิดไม่ได้เกิดมาจากการนั่งจับผิด
แต่เกิดขึ้นจากการมองด้วยจิตใจที่มีอคติ...
ถ้าเมื่อไหร่ก็ตามที่เรามีใจอคติกับใครสักคนหนึ่งแล้วละก็...
ความดีมากมายที่เขามีก็หายไปจนหมดไม่มีเหลือ
คงเหลือแต่ความไม่ดีเพียงเล็กน้อย...
ที่จะนำมาขยายจนกลายเป็นสิ่งไม่ดีที่เลวร้ายขนาดใหญ่
และที่แย่ไปกว่านั้น เมื่อเป็นเช่นนี้ ทำให้เรามองข้ามสิ่งที่ควรต้องแก้ไข
ซึ่งอยู่ภายในตัวของเรานั่นเอง ซึ่งนั่นถือเป็นสิ่งที่ไม่ควรจะมองข้ามเลยไป...
จิตใจลำเอียง คือ...จิตใจที่มีน้ำหนักไม่เท่ากัน ชอบเข้าข้างตนเอง
และคิดว่าตนทำถูก...ทั้ง ๆ ที่ตนทำผิด...
จิตใจที่มีอคติ คือ...จิตใจที่มองไม่เห็นความดีมากมายของคนอื่น
แต่กลับสังเกตเห็นสิ่งไม่ดีเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคนอื่นอย่างชัดเจน...
ในช่วงเวลาที่คนเรามองไม่เห็นความดีของผู้อื่น...
แต่กลับจับจ้องมองคนอื่น ๆ ว่ามีความผิดไปหมดด้วยใจอคติ
สิ่งนี้มีผลให้เราปฏิบัติต่อคนนั้นอย่างที่เราคิดต่อเขา...
ถ้าเราปฏิบัติตัวต่อเขาอย่างไร สิ่งที่ได้รับก็จะเป็นไปเช่นนั้น...
อย่ากล่าวโทษคนอื่นว่า...
ทำไม ? ...ไม่มีใครรักคุณ
ถ้าตัวคุณเองไม่เคยคิดจะรักใคร
อย่ากล่าวโทษคนอื่นว่า...
ทำไม ?...ไม่มีใครแบ่งปันน้ำใจให้กับคุณ
ถ้าตัวคุณเองไม่เคยคิดจะแบ่งปันน้ำใจให้กับใคร ๆ เลย
อย่ากล่าวโทษคนอื่นว่า...
ทำไม ?...ไม่มีใครยิ้มให้คุณ
ถ้าตัวคุณเองไม่เคยคิดที่จะยิ้มให้ใคร...
บทความจาก_หนังสือ Return ย้อนสอนชีวิต สันทัด ขุนหมุด