รักไม่รู้จบ ตอน พรหมลิขิตฮาบ้าต๊อง

หน้าแรกTeeNee อาหารสมอง อาหารสมอง รักไม่รู้จบ ตอน พรหมลิขิตฮาบ้าต๊อง

รักไม่รู้จบ ตอน พรหมลิขิตฮาบ้าต๊อง

บทความเรื่อง รักไม่รู้จบ ตอน พรหมลิขิตฮาบ้าต๊อง

มีชายอยู่คนหนึ่งชื่อว่า ตั้ม เป็นเพื่อนสนิทของ ยูมิหญิงสาวลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น ยูมิได้ย้ายมาอยู่เมืองไทยตั้งแต่ 4 ขวบยูมิเป็คนที่มีความร่าเริงแจ่มใส ยูมิเป็นเพื่อนสนิทกับตั้มมาตลอดยูมิมีปัญหาอะไรตั้มก็จะคอยช่วยเหลืออยู่เสมอจนกระทั่งทั้งสองคนมาอยู่ตอนประถาม 3 ปีต่อมา อยู่มิกับตั้มอยู่ชั้น ป.3วันหนึ่งในขณะที่ยูมิกับตั้มกำลังทำความสะอาดห้องอยู่ยูมิกำลังทำความสะอาดห้องในขณะนั้นยูมิก็เกิดความผิดพลาดโดยที่ยูมินำไม่ถูพื้นมาถูแล้วไม้ที่ถูพื้นอยู่นั้นก็เกิดไปสะกิดโต๊ะของอาจารย์จนเป็นเหตุทำให้แจกันที่อยู่บนโต๊ะของอาจารย์หล่นลงมาแตก หลัง

จากนั้นวันต่อมาอาจารย์รู้เข้า จึงเรียก ตั้ม กับ ยูมิ ออกมายืนหน้าห้องแล้วถามว่า ใครเป็นคนทำแจกันแตก ด้วยความที่ยูมิกำลังเกิดความรู้สึก กล้าๆกลัวๆนั้นไม่กล้าพูดออกมาจนทันใดนั้นเองก็เสียงออกมาจากปากของตั้มว่า “ผมทำเองครับ” เลยทำให้ความรู้สึกของยูมิ จากที่กล้าๆกลัวๆ กลายเป็นความรู้สึกกระอักเลือดทันที ตั้มจึงถูก

อาจารย์ทำโทษหน้าห้องด้วยการถูกไม้เรียวตีที่ก้น ท่ามกลางฝูงเพื่อนที่อยู่หน้าห้อง ทำกำลังหัวเราะตั้มด้วยความเยาะเย้ย และต่อหน้ายูมิ วินาทีนั้งเองยูมิก็เกิดความรู้สึกเกลียดตัวเองมากขึ้น ตลอดทั้งวันในวันนั้น ตั้มก็ถูกเพื่อน

ในห้องหัวเราะเยาะเย้ยตลอดทั้งวัน พอตกตอนเย็นก่อนกลับบ้าน ตั้มเข้ามาถามยูมิว่า

ตั้ม : ยูมิ วันนี้ตอนกลับบ้านไปหาอะไรทานที่หน้าโรงเรียนดีมั้ย

ยูมิก็ยังรู้สึกสะเทือนใจกับตัวเอง เพราะความรู้สึกที่ว่าเราทำผิดต่อเค้าแต่เค้าก็ยังมาดีกับเรามาก แต่ด้วยน้ำใจจึงไม่กล้าปฏิเสธ ยูมิก็ตอบตกลงไป ในขณะที่ทั้งคู่กำลังนั่งทานไอศกรีมอยู่หน้าโรงเรียนนั้น ยูมิก็ถามกับตั้มขึ้นมาว่า

ยูมิ : ตั้มเรื่องวันนี้ตั้มไม่ผิดเลยแต่ทำไมตั้ม.........

ตั้มจึงเงียบสักพักแล้วก็ตอบไปว่า

ตั้ม : ตั้มไม่เป็นไรหรอกอย่าคิดมากนะยูมิ สัญญา

ยูมิ : อื้ม

ยูมิ : ยูมิสัญญา ว่า จะไม่คิดมากนะ

หลังจากนั้น ไม่นาน ทั้งคู่ก็เรียนอยู่ห้องเดียวกันมาตลอดจนกระทั้งทั้งคู่มาอยู่ในระดับมัธยม ม.3 ทั้งคู่ตกลงเป็นแฟนกัน วันนั้นเป็นวันหยุด ยูมิจึงโทรไปหา ตั้มแล้วชวนตั้มออกไปเที่ยวด้วยกันหลังจากที่ทั้งคู่แต่งตัวเสร็จออกจากบ้านเสร็จ ยูมิก็ออกมารอตั้มที่หน้า โรงเรียน หลังจากนั้นถัดมาอีก 10 นาที ตั้มก็มาถึง แต่ สิ่งที่ยูมิไม่คาดคิดก็คือ ตั้มใส่เสื้อสีเดียวกับยูมิ ใส่กางเกงขายาวสีเดียวกับยูมิ ยูมิจึงเห็นแล้วอดยิ้มไม่ได้เลยเกิดความอมยิ้มขึ้นมา แล้ว

แอบเขินนิดๆ ก็เลยตั้มจึงเข้าถามยูมิด้วยความอมยิ้มว่า

ตั้ม : ยูมิ มีอะไรหรือเปล่า (ตอบด้วยรอยยิ้ม)

ยูมิ : เปล่าไม่มีไม่มีไม่มีอะไร (แกล้งตอบไปงั้นแหละเพราะที่จริงเค้าอายนะ) อิอิ

ตั้ม : จริงเร๊ออออ.........(รู้นะว่าเขินแหม๋.....................)

ยูมิ : จิงจีงไม่มีอะไร (อิตาตั้มบ้าเค้ากำลังอายนะ) อิอิ

หลังจากนั้น ทั้งสองคนก็เดินเที่ยวกันทั้งคู่ด้วยความเขินอายของทั้งสองคน ทำให้ทั้งสองคน เดินไปยิ้มไปจนชาวบ้านแถวนั้นมาเห็นเข้าเลยคิดว่า “เอ๋ ไอสองคนนี้บ้าหรือเปล่า เดินไปยิ้มไป สงสัยคนบ้ามั้ง” ชาวบ้านแถวนั้นก็ต่างพากันหัวเราะแล้วพูดว่า “สงสัยสองคนนั้นถ้าจะบ้า เดินไปยิ้มไปอยู่ได้” จึงมีเด็กผู้ชายคนนึงวิ่งเข้ามาทักยูมิกับตั้มว่า “พี่พี่ๆทั้งสองคนอ่าบ้าเปล่าเดินไปยิ้มไปอยู่ได้” ทั้งคู่เลยหันไปมองชาวบ้านทั้งคู่ยิ่งอายเข้าไปกันใหญ่ ทั้งสองคนจึงวิ่งไปหลบความอายทางด้านหลังตลาด แต่ด้วยที่นิสัยของทั้งคู่ ที่ซุ่มซ่ามเหมือนกันทั้งคู่ก็ไปวิ่ง สะดุด ท่อนไม้ที่วางขวางทางจึงหน้าคว่ำไปทั้งคู่ เลยทำให้ชาวบ้านแถวนั้นฮาได้อีก ตั้มจึงลุกขึ้นมาแล้วบอกชาวบ้านว่า “สะดุดรักหลุมรักยูมิอ่าครับ” 5555 ชาวบ้านได้ยินเข้าเลยพากันอวกแตกกันเป็นแถวเลย หลังจากนั้น ก็พากันไปนั่งคุยอยู่หลังตลาด แล้วหลังจากนั้น ทั้งสองคนก็ใช้ชีวิตกับการเป็นคู่รักมาตลอดอย่างมีความสุข