ดร.พิเอสโทร คอนโทรเน่ และ ดร.วาเรนติน่า ซาบิโน สองนักวิจัยจากอิตาเลี่ยน จากมหาวิทยาลัยบอสตัน และ ดร.ลูก้า สเตียโด้ แห่งมหาวิทยาลัยโรม ในอิตาลี จึงสนใจอยากจะรู้ว่า คนเราจะเลือกเสพติดรสหวานได้จริงหรือไม่ จึงได้ทำการทดลองโดยให้หนูกินช็อคโกแลตติดต่อกัน 7 สัปดาห์ และให้หยุดกิน พบว่าเพียง 2 สัปดาห์ พวกมันก็มีอาการงุ่นง่าน แม้จะให้อาหารปกติ พวกมันก็ไม่ยอมกิน แต่เมื่อให้ช็อคโกแลตก็รีบเข้ามากินทันที และพบว่าหนูกินอาหารที่มีรสหวานมากขึ้น และกินอาหารปกติน้อยลง ซึ่งเป็นผลเสียของอาการเสพติด
หนู ซึ่งอยู่ในช่วงงดให้ช็อคโกแลตยังพบว่า มีระดับฮอร์โมน CRF1 ซึ่งเป็นสารเคมีในสมอง ซึ่งควบคุมการตอบสนองความเครียดของพวกมันสูงกว่าหนูที่กินอาหารปกติ ถึงร้อยละ 70 แต่ระดับ CRF1 จะกลับสู่ภาวะปกติเมื่อให้พวกมันกินช็อโกแลต ศาสตราจารย์สเตียโด้ บอกว่าหนูที่กินอาหารอร่อยถูกปากเมื่อถูกควบคุมให้กินอาหารที่มีแคลลอรี่ต่ำไม่มีรสมีชาติพวกมันก็จะไม่สนใจอาหาร กินได้น้อยลง เริ่มมีอาการเครียดเหมือนคนที่ติดยาเสพติด