มนุษย์เรามักจะหลงติดอยู่ในกับดักของสิ่งที่เรียกว่า เคย
และพยายามยึดเหนี่ยวเอาไว้
โดยคิดว่าสิ่งนั้นจะดำรงมั่นคงไม่แปรผัน
ลืมเลือนการมองให้เห็นตามความเป็นจริง
ซึ่งแปรสภาพเปลี่ยนไปทุกขณะ
เคยเป็นสามีภรรยา เคยรัก เคยดีต่อกัน
เคยตั้งใจจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต
เวลานี้ และเดี๋ยวนี้ คือ สิ่งที่สำคัญที่สุด มีค่าที่สุดค่ะ
คิดดี พูดดี กระทำกรรมดี แล้วสิ่งดีที่เราทำในขณะนี้
จะเป็นเหตุปัจจุบันให้พบสิ่งที่ดีต่อไปในอนาคตค่ะ
ยึดยื้อกับสิ่งที่เคยมี เคยเป็น เคยได้นั้น
จิตที่ขึ้งตึงแน่นก็จะส่งผลให้ร่างกายบิดเกลียวไปด้วย
แล้วหลับตาลง ค่อย ๆ หายใจเข้า และผ่อนลมหายใจออกช้าๆ
ให้มีสติรู้ลมหายใจของเราที่กำลังเลื่อนไหล ผ่านเข้าออก
เราก็จะสัมผัสถึงความโปร่งโล่งสบาย
จากความเป็นอิสระของลมที่เลื่อนผ่านเข้าออกเปลี่ยนไปเป็นธรรมดานั้น
เราก็จะรู้สึกถึงความอึดอัดเป็นทุกข์ ไม่อาจทนอยู่ได้นาน
จากการพยายามฝืนความเป็นธรรมชาตินั้น
เมื่อหายใจเข้าแล้วก็ต้องหายใจออก
คนอื่น ๆ สิ่งอื่นๆ เขาก็มีชีวิตเป็นของเขา
มีกรรมเป็นของ ๆ ตัวเขา ซึ่งไม่ได้อยู่ในอำนาจของเรา
เราไม่อาจยื้อไว้ หวงแหนไว้
ความคิดวิตกกังวลใดๆ เราปล่อยวางไปพร้อมกับลมร้อน ๆ ที่ผ่านช่องจมูกออกไป
ทิ้งของร้อนเสีย อย่าเอาของหนักมาแบกรับเอาไว้
ชีวิตของเราเริ่มต้นและสิ้นสุดที่ลมหายใจที่ปลายจมูกของตัวเราเอง
ไม่มีเขาก็ใช่ว่าลมหายใจของเราจะหมดสิ้นไปคะ
ขอบคุณที่มา :: www.dlitemag.com