นมนี้เธอได้แต่ใดมา?

หน้าแรกTeeNee อาหารสมอง อาหารสมอง นมนี้เธอได้แต่ใดมา?

ปีนี้ครบรอบ 50 ปีพอดีสำหรับการเสริมนมด้วยซิลิโคนในปี ค.ศ. 2010 มีผู้หญิงเข้ารับการผ่าตัดทั้งสิ้น 1.5 ล้านคน

นั่นทำให้มันเป็นการผ่าตัดเสริมความงามที่ได้รับความนิยมเป็นอันดับสองของโลก รองจากการดูดไขมัน

ย้อนกลับไปในฤดูใบไม้โรยของปี ค.ศ. 1962 ทิมมี่ จีน ลินด์ซีย์คุณแม่ลูกหก นอนอยู่บนเตียงผ่าตัดที่โรงพยาบาลเจฟเฟอร์สันเดวิส ในเมืองฮิวสตั้น รัฐเท็กซัส สองชั่วโมงต่อมา เธอขยับขึ้นจากคัพ B สู่ C

“ฉันคิดว่ามันออกมาสวยดี...มันนิ่มและความรู้สึกเหมือนหน้าอกจริง ๆ” ลินซีย์ผู้บัดนี้อายุกว่าแปดสิบปีกล่าว “ฉันคิดว่าฉันเพิ่งมาเห็นผลของมันเต็มที่ก็เมื่อพวกผู้ชายข้างทางเขาผิวปากใส่นั่นแหละ”

ถึงแม้การผ่าตัดจะทำให้เธอ ‘มั่น’ ขึ้น ซึ่งเธอก็รู้สึกอิ่มเอิบกับความสนใจเหล่านั้น แต่เชื่อหรือไม่ว่า เธอไม่เคยมีแผนที่จะทำให้หน้าอกของเธอใหญ่ขึ้นเลย ความจริงเธอไปโรงพยาบาลเพื่อกำจัดรอยสักบนหน้าอกแท้ๆ เชียว--คงคล้ายๆ กับการเข้าเซเว่นฯ เพื่อซื้อหมากฝรั่งแล้วพนักงานหลังเคาน์เตอร์ถามคุณว่า “รับขนมจีบซาลาเปาเพิ่มไหมคะ” นั่นแหละ--วันนั้น ตาหมอสองคนถามเธอในลีลาที่น่าจะคล้ายๆ กันว่า เธออยากจะอาสาเป็นคนไข้รายแรกสำหรับการผ่าตัดที่ไม่เคยมีใครเขาทำกันมาก่อนหรือไม่

“ฉันน่ะกังวลเรื่องจะเก็บหูยังไงมากกว่า คือหูของฉันมันกางเหมือนช้างดัมโบ้! พวกเขาก็บอกว่า ‘เอาสิ เก็บหูด้วยก็ได้’”

เท่านั้นเองการผ่าตัดอันสร้างประวัติศาสตร์จึงเกิดขึ้น

ศัลยแพทย์ผู้เสนอ‘ซาลาเปา’ให้เธอคือ แฟรงค์ จีโรว์และธอมัส โครนิน จีโรว์เป็นคนคิดถึงการผ่าตัดเสริมทรวงอกแบบใหม่นี้ขึ้นก่อน “แฟรงค์ จีโรว์บีบถุงพลาสติกใส่เลือดแล้วกล่าวในทำนองที่ว่า มันให้ความรู้สึกเหมือนอกผู้หญิง” เทริซ่า ริออร์แดนเล่าเธอคือผู้เขียนหนังสือ Inventing Beauty: A History of the Innovations that have Made Us Beautiful “แล้วพลันนั้นเอง เขาก็สัมผัสได้ถึงวินาทีแห่งการบรรลุธรรมอันเป็นจุดเริ่มต้นของการนำซิลิโคนเข้ามาใช้ในการเสริมทรง”

แต่หนูทดลองสำหรับการเสริมทรงด้วยซิลิโคน กลับไม่ใช่หนูทว่าเป็นหมาชื่อ Esmeralda (แปลเป็นไทยว่า มรกต เชื่อว่าชื่อนี้ได้มาหลังจากเสริมนมแล้ว ก่อนหน้านี้น่าจะชื่อนังเขียว) ส่วนคนดูแลน้องมรกตอย่างใกล้ชิดคือ ธอมัส บิ๊กก์ส ศัลยแพทย์พลาสติกรุ่นน้องผู้ทำงานร่วมกับจีโรว์และโครนินในปี ค.ศ. 1962

“ผมมีหน้าที่ดูแลหมา ก้อนซิลิโคนถูกสอดเข้าใต้ผิวหนังแล้วปล่อยทิ้งไว้สองสามอาทิตย์จนกระทั่งหมาเริ่มแทะไหม เราจึงผ่าเอามันออก” (แต่ชื่อมรกตอยู่กับนังเขียวเป็นการถาวร) อย่างไรก็ตามการผ่าตัดถือว่าประสบความสำเร็จ จีโรว์ประกาศว่า ถุงซิลิโคนนั้น“ปลอดภัยพอๆ กับน้ำเปล่า” ไม่นานต่อมา ทีมแพทย์ก็เริ่มมองหาผู้หญิงมาลองทำการผ่าตัด นั่นจึงทำให้ ทิมมี่ จีน ลินด์ซีย์

“ตอนที่ฉันออกมาจากห้องผ่าตัด ฉันรู้สึกว่ามันมีน้ำหนักมากมายอยู่บนหน้าอกของฉัน เหมือนมีใครเอาของหนักๆ มาวางเอาไว้ แต่แล้วก็แค่นั้นเอง--สามสี่วันต่อมาก็หายเจ็บ”

เหล่าแพทย์รู้สึกพอใจกับผลงานของตน แต่ขณะนั้น บิ๊กก์สยังไม่รู้หรอกว่าเขามีอะไรอยู่ในมือ “แน่นอนว่ามันทำให้ตื่นเต้นบ้างแต่ตอนนั้นผมยังไม่ฉลาดพอที่จะตระหนักถึงความยิ่งใหญ่ของมันถ้าผมรู้ว่ามันจะใหญ่โตขนาดนี้ในอนาคต ผมคงอึ้ง”

ความสำคัญของมันเริ่มเปิดเผยตัวตนขึ้นเมื่อโครนินนำเสนอผลงานให้ International Society of Plastic Surgeons ที่วอชิงตัน ดีซี ในปี ค.ศ. 1963 “แวดวงของศัลยกรรมตกแต่งลุกเป็นไฟด้วยความตื่นเต้น” บิ๊กก์สกล่าว

มันดูจะเป็นเวลาที่เหมาะเจาะ ในช่วงทศวรรษที่ 50 อเมริกาเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงทางสังคมที่มาจาก ‘นมใหญ่’ ในทศวรรษนี้เองที่นิตยสารเพลย์บอยออกวางตลาด บาร์บี้แจ้งเกิด และดาราภาพยนตร์ก็มีบทบาทที่ใหญ่ขึ้นเช่นกัน

กลับมาที่ทิมมี่ จีน ลินด์ซีย์ซึ่งวันนี้อายุปาเข้าไปแปดสิบ และมีซิลิโคนอยู่ในร่างกายของเธอมาเป็นเวลา 50 ปี “คุณอาจจะคิดว่ามันยังคงเต่งตึงชูชันอยู่ แต่จริงๆ แล้วมันก็เหมือนนมธรรมชาตินั่นแหละที่เริ่มจะเหี่ยวยานไปตามเวลา ซึ่งข้อนี้ก็ทำให้ฉันประหลาดใจเหมือนกัน เพราะเคยนึกว่ามันจะเต่งตึงอยู่อย่างนั้นตลอดไป” เธอยังคงเป็นสุขกับชิ้นส่วนแห่งประวัติศาสตร์ที่ฝังอยู่ในร่างกาย “มันไม่เลวหรอกที่พูดได้เต็มปากว่า ฉันมาก่อนใคร”

เหมือนเหรียญที่มีสองด้าน, นมมีสองเต้า--กับ 50 ปีของการเฉลิมฉลอง เนื้อข่าวอันอวบตึงดิบดีไปหมดนี้น่าจะมาจากนมเพียงเต้าหนึ่งเท่านั้น บนนมอีกเต้าอาจจะมีเรื่องราวที่สวนทางกันและไม่สดใสเต่งตึงนัก

สำหรับผู้สนใจการเพิ่มขนาด ขอแนะนำให้ไปศึกษาหาข้อมูลจากนมทั้งสองเต้าให้ถี่ถ้วนก่อนตัดสินใจ

บนหนทางของการตามหานมโต

ฉีด: การลองฉีดพาราฟีนในช่วงทศวรรษที่ 90 (ปี ค.ศ. 1890) แต่แล้วก็ต้องละทิ้งวิธีนี้ไป เพราะมันรั่วสู่ส่วนอื่นของร่างกาย

การปลูกถ่าย: ในช่วงทศวรรษที่ 20 และ 30 แพทย์ทดลองนำไขมันจากส่วนอื่นของร่างกายมาใช้ที่บริเวณหน้าอก

สอดใส่: ในช่วงทศวรรษที่ 50 เคยมีการทดลองสอดใส่สิ่งเหล่านี้เข้าไปแล้วทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นโพลียูรีเทน กระดูกอ่อน ฟองน้ำ ไม้ หรือแม้แต่ลูกแก้ว

โดยไม่ต้องผ่าตัด : เครื่องปั๊มสุญญากาศ เครื่องดูดน้ำมันนวด และยาหม้อชนิดต่างๆ ชุดชั้นในเสริมฟองน้ำ และแบบปั๊มลม

ที่มา: Inventing Beauty by Teresa Riordan

ที่ไหนเขาฮิตทำนมกันบ้าง?

วัดจากจำนวนครั้งของการผ่าตัด

1. อเมริกา

2. บราซิล

3. เม็กซิโก