สวัสดีวันศุกร์ในฤดูฝนกันนะคะ สัปดาห์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปแอ่วบนดอยชื่อ “ม่อนแจ่ม” จ.เชียงใหม่ ที่นี่มีคนบอกว่า หน้าฝนบนดอยที่ม่อนแจ่มมีทะเลหมอกสวย นอกจากวิวสวยแล้ว ยังมีโครงการหลวงหนองหอย โครงการในพระราชดำริของในหลวง เพื่อส่งเสริมอาชีพให้ชาวเขาปลูกผักผลไม้ขาย ภายใต้แบรนด์ “ดอยคำ” ให้เลือกรับประทานกัน
วิวแปลงผักที่นี่สวยสบายตามากค่ะ ดอยทั้งดอยถูกเนรมิตเป็นแปลงปลูกผัก มองไปจะมีสีเขียวอ่อนไปจนเขียวเข้มของผักถูกสลับไล่ระดับกันไปมา เห็นแล้วอดไม่ได้ที่ต้องหาเมนูสลัดผักสดๆชามใหญ่ๆกับน้ำสลัดฟักทองมาทาน
เมื่อพูดถึงเรื่องผัก พลันนึกถึงประสบการณ์ที่เคยตรวจฟาร์มตรวจโรงงานผักผลไม้ให้หลายแห่งที่ส่งออกไปต่างประเทศ ทำให้ได้ทราบว่า กลุ่มประเทศสหภาพยุโรป, อเมริกา ออสเตรเลียหรือแม้แต่ประเทศเอเชีย อย่าง ญี่ปุ่น เขามีกฏหมายควบคุมปริมาณสารกำจัดศัตรูพืช หรือยาฆ่าแมลงตกค้างสำหรับผักผลไม้ทั้งสดและแปรรูปที่จะนำเข้าไปยังประเทศดังกล่าว แต่ส่วนที่ปลูกเพื่อขายภายในประเทศเราเองกลับไม่มีอะไรควบคุมเพื่อคุ้มครองผู้บริโภคเลย
อย่างที่ทราบกันว่า การปลูกผักในปัจจุบันมีการใช้สารเคมีและสารกำจัดศัตรูพืชมากมายเหลือเกิน ยกเว้นพวกผักออแกนิคที่ใช้ต้นทุนสูงมากในการเพาะปลูก ทำให้มีสารเคมีและยาฆ่าแมลงตกค้างในผักและมีโอกาสสะสมจนเกิดผลเสียต่างๆ กับร่างกาย
เคยมีการสุ่มตรวจพืชผักที่ขายในตลาดบ้านเราพบว่า พืชผักที่พบสารเคมีตกค้างมากที่สุด ล้วนแต่เป็นของสามัญประจำมื้อ จำพวกพริกขี้หนู ผักคะน้า ผักกวางตุ้ง ถั่วฝักยาว มะเขือเทศ-มะเขือเปราะ ผักชี กะหล่ำปลีและแตงกวา