เมืองนี้เกิดขึ้นจากการเป็นแค่เพียงจุดแวะพักของคนเลี้ยงกวางเรนเดียร์ ในช่วงยุค 1920 และ 1930
และพัฒนาขึ้นเป็นเมืองตามแผนของรัฐบาลกลางอดีตสหภาพโซเวียต ที่ต้องการสร้างเมืองที่เป็นหลักแหล่งให้แก่ชนพื้นเมืองเร่ร่อน
แม้ว่าสภาพอากาศจะเลวร้ายเพียงใด การใช้ชีวิตของประชาชนก็ไม่ได้รับผลกระทบมากนัก โรงเรียนในท้องถิ่นจะปิดเรียนก็ต่อเมื่ออุณหภูมิลดลงต่ำกว่า -54 องศาเซลเซียสเท่านั้น ประชาชนทั่วไปยังคงใช้วิธีการเดิมๆในการเพิ่มความอบอุ่นให้ร่างกาย โดยการใช้ฟืนหรือถ่านหินเป็นเชื้อเพลิง แทนที่จะเป็นเครื่องทำความร้อนสมัยใหม่ และด้วยอุณหภูมิสุดโหดดังกล่าว การเพาะปลูกพืชจึงเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยาก เมนูอาหารส่วนใหญ่ของที่นี่จึงทำมาจากเนื้อม้าและกวางเรนเดียร์เป็นหลัก
เมืองนี้อากาศหนาวจัดจนกระทั่งทางการต้องทำป้ายที่มีคำว่า "Oymyakon, the Pole of Cold" หรือ "โอมียาคอน ขั้วแห่งความหนาว"
มีอุณหภูมิเฉลี่ยเดือนมกราคมที่ -50 องศาเซลเซียส และต่ำสุดถึง -67.7 องศาเซลเซียส ในช่วงฤดูหนาวในเดือนธันวาคม ที่นี่มีช่วงกลางวันยาวนานเพียง 3 ชั่วโมง ขณะที่ในฤดูร้อน กลางวันจะยาวนานถึง 21 ชั่วโมง โดยเฉพาะในเดือนมิถุนายน กรกฎาคม และสิงหาคม ที่อุณหภูมิอาจพุ่งสูงถึง 30 องศาเซลเซียส