และจากการศึกษา ซึ่งได้ ทดลองโดยจะวางถาดอาหาร 2 สิ่ง คือ แยม (ที่ให้ความหวาน) กับ เนยถั่ว (ที่มีความหวานน้อยกว่า) ให้แมลงสาบเลือก และจากนั้นทีมวิจัยจะวิเคราะห์ตัวรับกลิ่นของแมลงสาบ ซึ่งผลที่ได้ คือ แมลงสาบ สามารถพัฒนาตัวรับกลิ่น โดยจะปฏิเสธอาหารที่มีกลิ่นหวาน ซึ่งพัฒนาการดังกล่าวนี้ อาจเทียบเคียงได้กับตัวรับกลิ่นของมนุษย์
พัฒนาการนี้ ทำให้มนุษย์หรือบริษัทกำจัดแมลงต้องหาวิธีการใหม่ จากเดิมที่ใช้วิธีการ ใช้อาหารที่เป็นยาเบื่อที่ฉายด้วยรสหวาน เนื่องจากแมลงพวกนี้ไม่กินเหยื่อล่อพวกนั้น โดยจดจำรสอาหารที่หวาน มักเป็นอันตรายแก่มัน
ดร.โคบี ชาลย์ อธิบายว่า การที่แมลงสาบไม่ยอมกินเหยื่อล่อนั้น เป็นกลไกทางประสาทที่แมลงสาบ ที่ตอนนี้คิดว่า ความหวานนั้น ขมหรือเป็นพิษ
แต่ปรากฎการณ์นี้ ไม่ได้เกิดขึ้นในทุกสายพันธุ์ของแมลงสาบ แต่แมลงสาบที่เกลียดน้ำตาลกลูโคสนั้น ส่วนใหญ่เป็นแมลงสาบจากเปอร์โตริโก จากทางใต้ของแคลิฟอเนียร์ ซินซิเนติ เกาหลีใต้ และรัสเซีย ซึ่งล้วนแต่มีพฤติกรรมการกินที่ค่อนข้างละเอียดอ่อน
ทั้งนี้ ทีมวิจับระบุต่อไปว่า พวกเขาจะทำการค้นหาแมลงสาบสายพันธุ์ต่างๆ ที่มีอาการเกลียดน้ำตาลกลูโคสต่อไป