ผิวหนังที่เราเห็นตอนส่องกระจกและจับต้องได้เรียกว่าชั้นขี้ไคล เซลล์ขี้ไคลคือเซลล์ที่เกิดจากชั้นที่อยู่ล่างสุดของหนังกำพร้า ด้วยขบวนการผลัดเซลล์ผิวจะทำให้เซลล์เปลี่ยนรูปร่างและถูกดันขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงชั้นบนสุดของหนังกำพร้า เมื่อเซลล์นี้สูญเสียนิวเคลียส มันจะเสียรูปกลายเป็นเซลล์แบนราบและทับสะสมกันจากไม่กี่ชั้นจนถึงสิบกว่าชั้น โดยมีชั้นน้ำมันหล่อเลี้ยงผิวฉาบทับชั้นขี้ไคลอีกที
ในอดีตเชื่อกันว่าเซลล์ขี้ไคลเป็นเซลล์ที่ตายแล้ว รอเพียงเวลาลอกออกเมื่อเซลล์แก่ตัว ดังนั้นจึงเดากันไปว่า ตัวที่ทำหน้าที่ปกป้องผิวคือชั้นน้ำมันหล่อเลี้ยงผิว จนถึงปี 1994 จีงมีการยืนยันว่าชั้นขี้ไคลทำหน้าที่เป็นเกราะป้องกันผิว
เซลล์ชั้นขี้ไคลมีโครงสร้างคล้ายการเรียงตัวของอิฐ ระหว่างเซลล์กับเซลล์มีน้ำมันระหว่างเซลล์ทำหน้าที่เหมือนซีเมนต์เชื่อมโครงสร้างเอาไว้ และตัวที่ทำหน้าที่ปกป้องผิวก็คือน้ำมันระหว่างเซลล์นี่เอง น้ำมันนี้ประกอบไปด้วยน้ำมัน 3 ชนิด คือ เซรามายด์ คอเลสเตอรอล และกรดไขมัน ทำหน้าที่ป้องกันการโจมตีจากสิ่งกระตุ้นภายนอกและป้องกันการระเหยของความชุ่มชื้นที่อยู่ภายใน ในกรณีที่ดูแลผิวพรรณโดยการขัดขี้ไคลมากเกินไปชั้นน้ำมันหล่อเลี้ยงผิวจะถูกกำจัดออกไปพร้อมๆ กับเซลล์ขี้ไคลที่ลดน้อยลง ทำให้โครงสร้างอิฐเสียหายเกิดเป็นช่องโหว่ขึ้น น้ำมันระหว่างเซลล์ไหลออกเกิดเป็นโพรง เมื่อเกราะป้องกันผิวอ่อนแอลง ความชุ่มชื้นจากภายในก็จะระเหยออก สิ่งแปลกปลอมจากภายนอกก็เข้ามาได้ง่าย เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะใช้เครื่องสำอางอะไรก็ตาม ผิวก็จะรู้สึกระคายเคืองไปเสียหมด
ที่มา...www.greenerald.com
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
