เด็กหนุ่มคนหนึ่ง...เป็นชาวสงขลา...
เรียนเก่งมาก...
ได้ทุนไปเรียนอเมริกา...ตั้งแต่เด็ก...จนจบด็อกเตอร์...
จึงกลับมาเยี่ยมบ้าน..
บ้านของเด็กหนุ่ม...
อยู่อีกฟากหนึ่ง....ของทะเลสาบสงขลา...
ต้องนั่งเรือแจว....ข้ามไป...ใช้เวลาแจวประมาณหนึ่งชั่วโมง...
เรือที่ติดเครื่องยนต์..ไม่มีเหรอ...ลุง... ?
ไม่มีหรอกหลาน...ที่นี่มันบ้านนอก...
มันห่างไกลความเจริญ...มีแต่เรือแจว...
โอ...ล้าสมัยมากเลยนะลุง...โบราณมาก...
ที่อเมริกา....เขาใช้เครื่องบินกันแล้วลุง
...ลุงยังมานั่งแจวเรืออยู่อีก....
ไปส่งผมฝั่งโน้น....เอาเท่าไร...ลุง... ?
80 บาท...
OK ...ไปเลยลุง...
ในขณะที่ลุงแจวเรือ...
หนุ่มนักเรียนนอก....ก็เล่าเรื่องความทันสมัย...
ความก้าวหน้า..ความศิวิไลช์...ของอเมริกาให้ลุงฟัง..
เมืองไทย...เมื่อเทียบกับอเมริกาแล้ว...ล้าสมัยมาก..
ไม่รู้คนไทย...อยู่กันได้ยังไง... ?
ทำไมไม่พัฒนา...ทำไมไม่ทำตามเขา...เลียนแบบเขาให้ทัน... ?
ลุง...ลุงใช้คอมพิวเตอร์...ใช้อินเตอร์เน็ต..เป็นไหม.. ?
ลุงไม่รู้หรอก...ใช้ไม่เป็น...
โอโฮ้...ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ....ชีวิตลุงหายไปแล้ว... 25 %... .
แล้วลุงรู้ไหมว่า....เศรษฐกิจของโลก...ตอนนี้เป็นยังไง... ?
ลุงไม่รู้หรอก...
ลุงไม่รู้เรื่องนี้นะ..ชีวิตของลุงหายไป...50 %
ลุง...ลุงรู้เรื่องนโยบายการค้าโลกไหม...ลุง... ?
ลุง...ลุงรู้เรื่องดาวเทียมไหม...ลุง... ?
ลุงไม่รู้หรอก...หลานเอ๊ย...
ชีวิตของลุง...ลุงรู้อยู่อย่างเดียว...
ว่าจะทำยังไง...ถึงจะแจวเรือให้ถึงฝั่งโน้น...
ถ้าลุงไม่รู้เรื่องนี้..ชีวิตของลุง...หายไปแล้ว.. 75 %
พอดีช่วงนั้น..
เกิดลมพายุพัดมาอย่างแรง..คลื่นลูกใหญ่มาก...ท้องฟ้ามืดครึ้ม...
นี่พ่อหนุ่ม...เรียนหนังสือมาเยอะ...จบดอกเตอร์จากต่างประเทศ...
ลุงอยากถามอะไรสักหน่อยได้ไหม... ?
ได้...จะถามอะไรหรือลุง.. ?
เอ็งว่ายน้ำเป็นไหม... ?
ไม่เป็นจ๊ะ...ลุง....
ชีวิตของเอ็ง...กำลังจะหายไป 100 % ..แล้วพ่อหนุ่ม...