แล้วลิขิตอักขรามาสรรเสริญ
ก็เกรง วจีร้อย จะด้อยเกิน
ขอเทิดเทินด้วยคำร่ำกวี
๐ สองมือแม่โอบอ้อมถนอมรัก
เฝ้าปกปักเอื้ออุ่นหนุนเกศรี
กสิณธรป้อนนั้นปั้นชีวี
ธรณีฤๅเทียบเปรียบมารดร
๐ ทุกหยาดหยดเลือดเนื้อแม่เจือให้
มิหวังใดตอบแทน..แม้นเพียรสอน-
ให้รู้คุณเห็นค่าแห่งอาทร
ทุกช่วงตอนประคองและป้องภัย