ตอนรักกันแรก ๆ เงื่อนไขมันมีอยู่ข้อเดียว "แค่ฉันรักเธอ แค่เธอรักฉัน แค่เรารักกัน" เท่านั้นก็รวมเป็นคำว่า "ความรัก" ได้แล้ว แต่ทำไมพอคบกันไปเรื่อย ๆ นานวันเข้า...กลับรู้สึกว่าเงื่อนไขแค่นั้นมันไม่พอ ทำไมต้องมีกฎเกณฑ์ต่าง ๆ เพิ่มมากขึ้น เหมือนยิ่งนานเงื่อนไขก็ยิ่งเพิ่ม ถ้ามันเป็นการเพิ่มเงื่อนไขมากขึ้น เพราะรักกันมากขึ้นก็คงไม่เป็นไร แต่นี่...เหมือนกับว่าอะไร ๆ มันเริ่มเลงร้ายลงทุกที ในขณะที่เงื่อนไขหลาย ๆ ข้อ กลายเป็นข้อต่อรอง ที่จะตัดสินใจว่า จะรักต่อไป หรือ จะเลิก กันไปดี
ฉันไม่รู้หรอกว่าพื้นฐานความรักของแต่ละคนเป็นแบบไหน มันไม่มีทางเหมือนกันได้อยู่แล้ว แต่ฉันเชื่อว่าทุกคนมีคำจำกัดความ ของความหมายคำว่า "รัก" สำหรับตัวเอง รูปแบบมันไม่เหมือนกันก็จริง แต่ความรักก็อาศัยองค์ประกอบเดียวกัน คือ หัวใจสองดวง ที่จะมอบความรักให้กัน ถ่ายทอดสิ่งดี ๆ ลงไปในความรู้สึกระหว่างกัน แต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ ถ้าการคบกันระหว่างเราทุกวันนี้ มันกลายมาเป็นข้อแม้ที่เพิ่มจำนวนเงื่อนไขมากขึ้นเรื่อย ๆ จะเรียกความรักในรูปแบบนี้ว่ามันหมายถึงอะไร ตกลงเรายังรักกันดีอยู่หรือเปล่านะ
เคยถามตัวเองหรือเปล่าว่าอะไรคือจุดเปลี่ยน ที่ทำให้เราเรียกร้องต้องการมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะเราไม่รู้จักคำว่า "พอ" หรือเปล่า
ถามหน่อย...การตั้งเงื่อนไขให้กับความรักมาก ๆ มันทำให้มีความสุขได้จริงหรือ ฉันเห็นบางคนมีแฟนที่ดีมาก ๆ รับกันได้ทุกอย่างที่ทั้งดีและไม่ดี เคยโวยวายใส่กันได้อย่างไม่มีปัญหา แต่พอเวลาผ่านไป...โวยวายใส่กันทีไร เป็นต้องทะเลาะกันทุกที
บางทีการทำเป็นลืม ๆ ไป ลองมองข้ามจุดเล็ก ๆ น้อย ๆ ผ่านไปบ้าง มันก็ทำให้เรามองเห็นจุดเด่นใหญ่ ๆ ของฝ่ายตรงข้ามได้ดีกว่า แทนที่จะไปจู้จี้จุกจิกในเรื่องหยุมหยิม เช่น ทำไมไม่โทรมาก่อนนอนทุกวันเหมือนเดิม ทำไมตอนนี้มารับมาส่งไม่ได้ ทำไมเอะอะก็จะเลิกกัน ๆ อยู่เรื่อย ทำไมชมแต่คนอื่น ไม่เห็นชมกันบ้างเลย ทำไมต้องอย่างโน้น ทำไมต้องอย่างนี้ ทำไม ๆๆๆ
พอมันมีคำว่าทำไมเกิดขึ้น ก็ยิ่งทำให้ต่างคนต่างรู้สึกเหนื่อย เพราะไม่เคยเปิดใจคุยกันดี ๆ ทะเลาะนิดหน่อยก็บอกว่า "เธอก็เป็นซะอย่างนี้" ยั่วโมโหกันไป ยั่วโมโหกันมา มันเลยทำให้มองเห็นข้อเสียของกันและกัน เป็นต้นเหตุของเงื่อนไขหลาย ๆ ข้อ ที่เพิ่มสะสมขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ถ้าเราเอาแต่มองจับผิดกันไปที่ข้อเสีย แล้วเราจะเหลือสายตาที่ไหน ไปมองเห็นข้อดีของกันและกัน
เปิดใจใหม่ ลบเงื่อนไขที่เยอะแยะมากมายออกไปซะบ้าง วันละข้อสองข้อก็ยังดี เผื่อมันจะทำให้ทุกเหตุการณ์ข้ามมาแดนบวกมากขึ้น อย่าให้มันอยู่ในแดนลบนานเกินไป เพราะเสี่ยงต่อการเลิกรากันได้ง่ายที่สุด คนเราจะรักกัน จริง ๆ มันมีเงื่อนไขไม่กี่ข้อหรอก แค่เอาใจมาแลกกันก็พอ หากเงื่อนไขที่มากมายนั้น แฝงไว้ด้วยเจตนาอื่น มันก็คงไม่ใช่เงื่อนไขของความรัก แต่คงเป็นเงื่อนไขของความเห็นแก่ตัวมากกว่า
ลองถามตัวเองอีกครั้งว่าอะไรคือสิ่งที่เราต้องการในตอนนี้ ต้องการความรักดี ๆ แบบไม่มีปัญหา หรือต้องการสร้างเรื่องให้ยุ่งด้วยเงื่อนไขร้อยแปด ที่เราสร้างเองแล้วปวดหัวเอง ทุกอย่างเมื่อสร้างขึ้นมาได้ มันก็ทำลายลงได้เหมือนกัน อยู่ที่เราจะเลือกทำแบบไหน ระหว่างสร้างเงื่อนไขหรือทำลายเงื่อนไข
อนาคตของความรักมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเทวดาที่ไหนหรอก ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับใจของเราเอง เลือกที่จะรักกันเพราะรัก หรือเลือกที่จะเลิกกันเพราะเงื่อนไข
จากหนังสือ : ไม่อยากให้เราเลิกกัน
เขียนโดย: ออนอุมาร์
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
