กาลครั้งหนึ่ง ยามค่ำคืนดึกสงัด มีเพียงแสงดาวพร่างพราวท้องฟ้า
เพื่อนรักนั่งชมทะเลดาว ดอกไม้และหยาดน้ำค้างที่เกาะอยู่บนกลีบดอกไม้อันบอบบาง
ทั้งคู่ไม่ได้พูดคุยกันมากนัก...ปล่อยให้ความเงียบได้สนทนากัน...ความเข้าใจมีอยู่แล้ว
ในระหว่างการเว้นวรรคของถ้อยคำระหว่างเพื่อน แต่อยู่ๆหยาดน้ำค้างก็ส่งเสียง
ทำลายความเงียบงัน......
"รู้ไหมดาวบางดวงที่เราเห็นมันไม่มีอยู่จริง"
"เธอหมายความว่ายังไง" ดอกไม้สงสัย
"ดวงดาวที่เราเห็นเป็นเพียงแสงที่สะท้อนมายังโลก ดาวบางดวงอาจแตกสลายไปแล้ว...กว่าแสงจะเดินทางมาถึงโลกของเรา"
หยาดน้ำค้างนิ่งไปครู่หนึ่ง
"ดาวที่เราเห็นเป็นเพียงภาพมายา"
"เราชื่นชมดวงดาวในเวลานี้เถอะ" ดอกไม้บอก
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
