ยอมเป็นคนมาทีหลังทั้งๆที่รู้ว่าผิด….ผิดยิ่งกว่า

ขึ้นชื่อว่ารักที่ผิดปกติ รักที่ผิดรูปแบบรักที่มีเงื่อนไขมากมาย และมีปมปัญหาต้องคอยแก้ไขไม่มีจบสิ้น เราต้องยอมรับว่าการเป็นคนมาทีหลังนั้นผิด แต่จะผิดยิ่งกว่า หากเราไม่ยอมถอยห่างออกไป ไม่ยอมตัดใจเพื่อหลีกทาง

……….

เจ้าชายน้อยเคยบอกไว้ว่า…

เราต้องเสี่ยงรักกับการหลั่งน้ำตาบ้าง

ถ้าเราปล่อยให้ความผูกพันก่อตัวขึ้น

……….

ถึงแม้จิตใจเราจะย่ำแย่แค่ไหน ถึงแม้เราจะรักเขามากไม่แพ้ใครอีกคน ถึงแม้ความผูกพันจะงดงามและลึกซึ้งเพียงใด แต่เราต้องคิดให้ถี่ถ้วน คิดเพื่อให้ตัวเองได้รับสิ่งที่ดีบ้าง ที่เราเป็นอย่างนี้ ที่เราต้องตกอยู่ในวังวนรักแบบนี้ มันก็เจ็บมากพออยู่แล้ว หากเรายังฝืนดิ้นรนให้ความรักมันลุกลาม ให้เกมความรักหาจุดสิ้นสุดไม่ได้ สุดท้ายปลายทางยิ่งหาทางแก้ไขได้ยากเย็นและอาจไม่เหลือความรักใดๆให้ชื่นชม

เราเป็นคนมาทีหลังที่มีสิทธิ์เลือกทางเดินได้ไม่ใช่ไม่มีทางเลือก เพียงแต่เรายอมปิดหูปิดตา ไม่ยอมรับรู้ความจริงว่าท้ายที่สุดคนที่ต้องเดินจากไปคือใครคนที่สมควรเดินออกจากเกมความรักครั้งนี้คือใคร

หรือแท้ที่จริง

เราไม่ยอมเลือกทางเดินที่ดีที่สุดต่างหาก

มีพุทธดำรัสที่ช่วยเตือนสติเราไว้ว่า…

“อันใดเดือดร้อนเขา สบายเรา อย่าทำ

อันเดือดร้อนเรา สบายเขา อย่าทำ

อันใดเดือดร้อนเขา เดือดร้อนเรา ก็อย่าทำ

อันใดไม่เดือดร้อนเขา ไม่เดือดร้อนเรา

จงพูด จงคิด และกระทำเถิด”

หากเราอยากให้เกมความรักครั้งนี้ไม่มีใครบาดเจ็บไม่มีใครเหนื่อยใจอีกต่อไป เราต้องเป็นคนตัดสินใจ ถึงแม้จะต้องเสียน้ำตาเพื่อการจากลาที่สวยงาม และจงน้ำเกมความรักครั้งนี้เป็นบทเรียนสอนใจ เตือนใจไว้เพื่อให้เรารู้ตัวอยู่ตลอกเวลาว่า เรามีคุณค่ามากพอที่จะเป็นคนรักของใครบนโลกใบนี้ที่พร้อมจะรักเรา…และมีเราเพียงคนเดียวก็ได้

คนเราทำผิดได้และสามารถแก้ไขได้ ผิดครั้งนี้ก็ขอให้ผ่านพ้นไป เราต้องกล้าหาญเดินบนทางของเราให้จงได้ เข้มแข็งหนักแน่นเข้าไว้ อะไรไม่สำคัญไปกว่าการทะนุถนอมดูแลจิตใจตัวเอง ให้หายใจต่อไปได้ให้ยิ้มกับโลกกว้างต่อไปได้

จงจำไว้ว่า

(บททางเดินชีวิต………………………..

ไม่มีคำว่าแพ้……………………………..

ไม่มีผู้แพ้ ไม่มีผู้ชนะ……………………

มีเพียงคนเดียวที่พร้อมจะเริ่มต้นใหม่

…………….และไม่ทำผิดซ้ำแล้วซ้ำอีก)

ที่มา: หนังสือทุกข์เกิดจากใจใจนั่นแหละล้างทุกข์