คนเรามักไม่ค่อยคิดถึงสิ่งที่ตนมีอยู่..

แต่มักจะคิดถึงสิ่งที่ตนไม่มี
เราแทบจะไม่คิดเลยว่า เรามีอะไรบ้าง
แต่เราคิดเพียงว่าเราขาดอะไรบ้างเท่านั้น

จงรื่นรมย์กับสิ่งที่คุณมี..
ในขณะที่คนโง่พร่ำเพรียกใฝ่หาไม่รู้จบ

การสร้างนิสัยให้เกิดความคิด
มองหาแต่ด้านดีในทุกสภาพการณ์ ..
เป็นสิ่งที่มีค่ามากกว่าได้รับเงินเป็นล้านๆในหนึ่งปี

ชีวิตนี้ ใช่อยู่ได้ เพราะใครอื่น
ที่หยัดยืน อยู่ได้ ใช่ขาเขา
จะสุขบ้าง เศร้านิด ก็อกเรา
ล้มแล้วลุก มือปัดเข่า ก็เราเอง

ปัญหาทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเรา
มันจบลงไปแล้วตั้งแต่มันเกิด

แต่บางทีเราก็เก็บไว้ข้ามวันข้ามคืน
เพราะเราชอบเก็บปัญหาเอาไว้ในใจ

ไม่ยอมปล่อยวาง ~ ♡

การที่คนๆนึงจะมีความสุข มิได้หมายความว่า
คนเรานั้นจะต้องมีวัตถุสิ่งของมากกว่าคนอื่นๆ
หากแต่เป็นเพราะ... เขาพอใจกับสิ่งที่มีอยู่
ตรงหน้าของเขาต่างหาก ~ ♡

สิ้นหวัง.. ยังมีโอกาสได้คิด
สิ้นคิด.. ไม่มีโอกาสได้หวัง
ล้มแล้ว.. อย่ากลัวที่จะลุก
ทุกข์แล้ว.. อย่ากลัวที่จะยิ้ม

คนเราเกิดมาที่แตกต่าง
เป็นเพราะกรรมสรรสร้างอย่าสับสน
ไม่ใช่ใครที่ไหนคอยบันดล
แต่เป็นกรรมของทุกคนดลบันดาล
แต่มีคนส่วนใหญ่เข้าใจผิด
ว่าพระพรหมลิขิตชีวิตฉัน
จึงรอคอยพระพรหมดลบันดาล
ให้ชีวิตเรานั้นจงโชคดี..

* มีแต่กรรมลิขิตทุกอย่าง
ดี - ชั่ว อยู่ที่การกระทำ
เวรกรรม ตัดสิน ปัจจุบัน และอนาคต