4 ข้อคิดใช้ชีวิตให้มีความสุข

4 ข้อคิดใช้ชีวิตให้มีความสุข

โดย คุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

มองตัว......มองตน

ก่อนที่เราจะเอาชนะคนอื่น จะต้องเอาชนะตัวเองให้ได้เสียก่อน ก่อนที่จะว่าคนอื่นควรพิจารณาดูตัวเองเสียก่อน คนที่ไม่รู้จักตัวเอง เป็นคนที่ผิดพลาดตลอดชีวิต จงใช้จิตใจที่ชอบให้อภัยตัวเอง... มาให้อภัยแก่ผู้อื่น จงใช้จิตใจที่ชอบตำหนิผู้อื่น... มาตำหนิตัวเอง เพราะผู้ที่ชอบตำหนิตัวเองเป็นคน อ่อนน้อมถ่อมตัว ในอนาคตย่อมเป็นคนดี ผู้ที่รักคนอื่นคนอื่นย่อมรักตอบ ผู้ที่ทำดีต่อผู้อื่นผู้อื่นย่อมดีตอบ

ความหลง

มนุษย์เรามักหลง และยึดติดในชาติตระกูล ทรัพย์สมบัติ รูปร่างหน้าตา ความรู้ ความสามารถ ยศตำแหน่ง บริวาร แท้จริงแล้วทั้งหกสิ่งข้างต้นไม่มีสิ่งใดจีรังยั่งยืน ปราชญ์กล่าวว่า ชีวิตนี้น้อยนัก ดุจดังภาชนะดิน ซึ่งล้วนมีความสลายเป็นที่สุด สิ่งที่จะคงอยู่คู่กับตัวเราอย่างแน่นอนมั่นคงและช่วยให้เราพ้นทุกข์ได้ ก็คือ ความดีในตัวของเรา ความหลง....ความยึดติด ทำให้เราทุกข์...ทั้งห่วง ทั้งหวง ทั้งหา ไม่มีเวลาหยุดนิ่ง แท้จริงแล้วผู้ที่จะได้รับการยกย่องนักถือจากคนอื่นทั้งกายและใจนั้น ต้องเป็นผู้ที่มีความอ่อนน้อมถ่อมตนอย่างเต็มที่เท่านั้น ผู้ที่ฉลาดจึงไม่ควรหลงยึดติดในสิ่งเหล่านั้น

รักคือการให้

ความรักเป็นความงามแก่ผู้รู้รัก เป็นความพึงใจของผู้ได้รัก และเป็นความเบิกบานของผู้ได้รับรัก เฉกเช่นเดียวกับดอกไม้และแมลง แมลงพึงใจที่ได้ดูดน้ำหวาน ดอกไม้เบิกบานที่ได้เกสรจากแมลง แมลงและดอกไม้จึงเป็นความงาม ความรักมิใช่การมุ่งเอาประโยชน์จากกันและกัน หากเป็นการเกื้อกูลแก่กันโดยแท้จริง ความรักที่เรียกร้องเอาแต่จะได้ เป็นความรักที่เห็นแก่ตัว ความรักที่ไม่เห็นแก่ตัวนั้นมีแต่จะให้ เมื่อใดที่เราต้องเจ็บช้ำเพราะความรัก นั่นก็เพราะเราเรียกร้องเอาจากความรัก เมื่อใดที่เราเอิบอิ่มใจเพราะความรัก นั้นก็เพราะเรากำลังให้ความรักแก่คนหรือสิ่งที่เรารัก ความรักของผู้ให้ย่อมไม่มีวันหมด ความรักของผู้เรียกร้องย่อมไม่มีวันพอ

ฟ้าหลังฝน

อาจเป็นเพราะธรรมชาติต้องการทดสอบความอดทนของมนุษย์ การเดินอยู่บนถนนของชีวิตจึงต้องพบกับขวากหนามเสมอ ชีวิตใดทนทานได้ก็จะเป็นดั่งเช่น ฟ้าหลังฝน นั้นคือเมื่อฝนหยุดตก ท้องฟ้าก็ปลอดโปร่ง สายรุ้งก็จะบังเกิดขึ้น เช่นเดียวกับมนุษย์เมื่อทุกข์ผ่านไป ชีวิตก็จะงดงามสดใสอีกครั้ง บนถนนชีวิตที่มีทั้งสุข ทุกข์ โศกเศร้า จงอดทนเดินไปเพื่อให้พบหนทางสว่างไสว