ใบของเถาไอวี่ สัญลักษณ์แห่งรักนิรันดร์
ตั้งแต่ ยุคกรีกและโรมันมาแล้ว ที่ใบไอวี่เป็นสัญลักษณ์ของความเป็นอมตะ เพราะไอวี่มีสีเขียวสดตลอดปี ไม่ว่าอากาศจะเป็นอย่างไร หรือไม่ว่าใบไม้อื่นจะเปลี่ยนไปเป็นสีไหน แต่ไอวี่ก็จะยังคงความเขียวสด และถูกผูกเข้ากับความรัก ความซื่อสัตย์ นอกจากนี้ การที่ไอวี่เป็นไม้เถาที่มักจะเลื้อยไปเกาะเกี่ยวสิ่งโน้นสิ่งนี้ก็ทำให้ ไอวี่ถูกมองว่า ไม่ว่าจะเลื้อยไปเกาะเกี่ยวกับสิ่งไหน ไอวี่ก็จะผูกพัน มันจึงเป็นสัญลักษณ์ที่สื่อออกมาได้ หลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นความรัก ความซื่อสัตย์ภักดี ความผูกพันที่ไม่มีวันเสื่อมสลาย ความเป็นอมตะ และเมื่อรวมๆทั้งหมดแล้ว ไอวี่คือ "รักนิรันดร์" นั่นเอง
ด้วยนัยนี้ ชาวโรมันโบราณจึงนิยมสลักหินจารึกหลุมศพเป็นรูปทรงแบบใบไอวี่ เพื่อบอกถึงรักนิรันดร์ที่มีต่อผู้วายชนม์ และในกาลต่อมา ชาวคริสเตียนก็นำความเชื่อนี้มาใช้ด้วย ทำให้หลุมศพของชาวคริสต์ในระยะแรกๆ หรือแม้แต่ปัจจุบันนี้ก็ตาม มักมีการสลักเป็นเถาไอวี่ หรือรูปทรงของใบไอวี่ เพื่อสื่อถึงรักที่ไม่จืดจางลง แม้คนรักจะด่วนล่วงหน้าไปอีกโลกหนึ่งก่อนก็ตามที แต่ไอวี่จะบอกเขาหรือเธอว่า คนที่เหลืออยู่ยังมีรักแท้ให้เสมอ