นิทาน กองฟืนเท่าภูเขา ก็มิอาจทดแทนคุณ บิดามารดา

กาลครั้งหนึ่ง ณ หมู่บ้านชนบทอันไกลแสนไกล  มีครอบครัวเล็กๆอาศัยอยู่ริมเชิงเขา  พ่อมีอาชีพเก็บฟืนไปขายที่ตลาดทุกๆเช้า  แม่ทำงานบ้าน ส่วนลูกชายอยู่ในวัยหนุ่มเป็นคนเกียจคร้านไม่ยอมช่วยการงานพ่อแม่ พอถึงเวลาอาหารก็เอะอะโวยวายโมโหหิว  พาลปาข้าวของเสียหาย

แม่เคยสอนว่า " ข้าวก็อยู่ในถัง น้ำก็อยู่ในตุ่ม หม้อก็อยู่ข้างฝา ลูกก็ช่วยแม่หุงหาบ้างสิ "  ไม่มีคำตอบจากลูก  แต่ความหิวยังไม่หายไป และความโมโหก็รุนแรงขึ้น  จนแม่ต้องผละจากงานมาหุงหาให้ได้ดังใจ

อยู่มาวันหนึ่งขณะที่พ่อไปเก็บฟืนถูกสัตว์ป่าทำร้ายจนเสียชีวิต 
แล้วแม่ก็ต้องทำงานทุกอย่างแทนพ่อ ทั้งเก็บฟืน และยังต้องทำงานบ้าน

ฝ่ายลูกชายก็ ยังไม่สำนึก ยังคงเกลียดคล้าน  และใช้ชีวิตอย่างไร้ค่าไปวันๆ  ภาระของแม่นั้นหนักหนานัก และด้วยวัยที่ชราแล้ว จึงล้มป่วย และเสียชีวิตในเวลาต่อมา

ฝ่ายลูกชาย รู้สึกเสียใจมาก เกิดความสำนึกผิด  เขาตื่นแต่เช้าเดินทางไปป่าเก็บฟืนแล้วนำมากองไว้  แล้วก็เดินเข้าป่าไปเก็บฟืนกลับมากองไว้อีกทำอย่างนี้ซ้ำๆ ๆ ๆ  จนกองฟืนสูงเท่าภูเขาลูกใหญ่  เพื่อหวังจะทดแทนความเกลียดคล้านที่ผ่านมา 

แต่ก็ไม่ได้ทำให้แม่ฟื้นขึ้นมาได้  เขาได้แต่เสียใจ  ทั้งเหนื่อย ทั้งหิว  แต่วันนี้แม่มิอาจฟื้นขึ้นมาหุงข้าวให้เขากินได้อีกแล้ว..

 คติ:การทำความดีทดแทนคุณบิดามารดา เด็กๆสามารถทำได้ทุกวัน อย่ารอเมื่อสาย