แง่คิดจากผีเสื้อ

ชายคนหนึ่งพบรังไหมของตัวอ่อนผีเสื้อ

เขาเฝ้าจับตาความคืบหน้ามาตลอด

กระทั่งได้เห็นรอยปริขนาดเล็กปรากฏอยู่ที่ผิวภายนอก

ชายคนนั้นจึงนั่งลงและเฝ้าจับตามองความคลื่อนไหว

ของตัวอ่อนผีเสื้ออยู่นานหลายชั่วโมง

เขาเห็นมันพยายามดิ้นรนจะพ้นจากช่องเล็ก ๆ ของรังไหมให้ได้

แต่เมื่อไม่สำเร็จ เจ้าตัวน้อยก็หยุดการเคลื่อนไหว

เหมือนจะยอมรับว่า ไม่อาจขืนทำอะไรไปมากกว่านั้น


เมื่อตัดสินใจได้ว่าจะช่วยตัวอ่อนแล้ว?.

ชายคนนั้นจึงหยิบกรรไกรขึ้นมาตัดเปิดช่องรังไหม

จนกว้างพอที่ตัวอ่อนจะสามารถออกมาได้อย่างง่ายดาย

ตัวอ่อนผีเสื้อน้อยจึงออกมาเผชิญโลกทั้งสภาพร่างกายบวมกลม ตรงข้ามกับปีกที่มีขนาดเล็กนิดเดียว !

แต่เขาก็เฝ้าจับตามองตัวอ่อนนั้นต่อไป

ด้วยความหวังว่า?อีกไม่ช้า?ปีกของมันจะขยายใหญ่ขึ้น

และแข็งแรงพอจะพยุงร่างกายมันได้เมื่อถึงเวลาอันควร


สิ่งที่ชายคนนี้ไม่เคยเข้าใจก็คือ

ธรรมชาติได้กำหนดมาแล้วว่า

ตัวอ่อนจะออกไปเผชิญโลกได้

ก็ต่อเมื่อของเหลวในร่างกายลดน้อยลง

จนลำตัวมีขนาดสมดุลกับปีกเท่านั้น

จึงจะสามารถลอดออกจากช่องว่างขนาดเล็กของรังไหมได้สำเร็จ

และถ้าตัวอ่อนได้ผ่านการดิ้นรนจนถึงเวลานั้น

มันจึงจะเติบโตเป็นผีเสื้อที่พร้อมโบกบินจากรังได้อย่างอิสระโดยแท้


การมีชีวิตอยู่โดยไม่ต้องผ่านอุปสรรคใด ๆ เลย

จึงมีแต่จะทำให้เราพิการและไม่แข็งแรง

การดิ้นรนฝ่าฟันอุปสรรคต่างหาก

ที่เป็นหัวใจสำคัญของการดำเนินชีวิตซึ่งจะช่วยให้เรายืนหยัดอยู่ได้อย่างแข็งแกร่ง


เพราะอย่างนั้นภูมิใจกับการดิ้นรนในวันนี้เถอะ ?

ถ้าคุณหวังจะไปให้ถึงวันดีๆ

ของชีวิตที่สามารถโบยบินได้อย่างเสรี...