ถึงคนที่แต่งงานแล้ว..และยังไม่ได้แต่ง ....อุ้มฉันไปจนแก่เฒ่า ?

ถึงคนที่แต่งงานแล้ว..และยังไม่ได้แต่ง
เรื่องนี้..เป็นเรื่องที่อ่านแล้วกินใจมาก ลองอ่าน..และซึมซาบความรู้สึกอย่างช้าๆ


*****************************

ในวันแต่งงานของผม ผมจูงมือภรรยาของผม..ไว้ในอ้อมแขน
รถแต่งงาน..จอดหน้าที่พักของเรา เพื่อนเจ้าบ่าวบอกผมว่า..
ผมควรจะอุ้มเธอ..เข้าไปในบ้าน

ดังนั้น ผมจึงทำตาม เธอเขินอาย..ในอ้อมแขนผม ผมช่างเป็นเจ้าบ่าวที่มีความสุข..ที่สุดในโลก นี่เป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว..สิบปี


ในวันถัดๆ มา..ทุกอย่างก็เหมือนเดิม เรามีลูกด้วยกัน...
ผมทำงานอย่างหนัก..เพื่อที่จะหาเงินมาจุนเจือครอบครัว

เมื่อเราเริ่มมีฐานะ..ที่ดีขึ้น ช่องว่างของเรา..ก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน

ทุกๆ เช้า..เราออกจากบ้านไปด้วยกัน แล้วก็ถึงบ้าน..เวลาเดียวกัน
ลูกของเรา..เรียนที่โรงเรียนใกล้บ้าน ดูเหมือนความรักของเรา..ช่างน่าอิจฉายิ่งนัก
แต่แล้ว..

ความสงบสุข..ก็เริ่มเปลี่ยนแปลง..อย่างมิได้คาดหมาย เจน..เข้ามาในชีวิตของผม

ผมยืนอยู่ที่ระเบียงบ้าน เจนเข้ามาสวมกอดผม..จากด้านหลัง หัวใจผมเต้นแรง..ด้วยความรัก


ที่นี่เป็นอพาร์ตเมนท์..ที่ผมซื้อให้เธอ เธอบอกว่า..

“คุณเป็นผู้ชาย..ที่ผู้หญิงทุกคนถวิลหา”

คำพูดของเธอ..ทำให้ผมนึกถึงภรรยาผม

ตอนที่เราแต่งงานกันใหม่ ๆ
เธอบอกว่า..

“วันที่คุณประสบความสำเร็จ..ผู้ชายอย่างคุณ..จะมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้ามาหา”