อุทาหรณ์! ภาพที่คุณโพสกำลังทำให้ลูกของคุณตกอยู่ในอันตราย

 
1.ยิงมิจฉาชีพมีข้อมูลของเหยื่อเท่าไหร่ เหยื่อก็ยิ่งเสี่ยงเท่านั้น การโพสรุปลงบนโซเชี่ยลเน็ทเวิร์คที่ไม่ว่าใครก็ค้นหาได้อย่าง IG ถือว่าเสี่ยงที่สุด เพราะมิจฉาชีพสามารถทราบข้อมูลจำนวนมากได้โดยที่เราไม่รู้ตัวเลย ยิ่งเราโพสเยอะเท่าไหร่ คนร้ายยิ่งรู้ว่าเราทำงานที่ไหน กลับบ้านกี่โมง ลูกกี่ขวบแล้ว ไปเรียนหรือยัง เรียนที่ไหน ไปรับตอนไหน ฯลฯ ข้อมูลเหล่านี้แหละที่คนร้ายสามารถนำมาวางแผนได้มากมาย

2.การโพสรูปลูกว่าอยู่ที่ไหนบ้างถือว่าเสี่ยง ยิ่งแชร์โลเคชั่นยิ่งเสี่ยงสองเท่า มิจฉาชีพอาจตามดูข้อมูลที่เราโพสอยู่ การที่เราโพสรูปลูกทุกครั้งที่ไปรับลูก ทำให้คนร้ายคาดเดาได้ว่าเราจะมารับลูกในช่วงเวลาไหนบ้าง เด็กอยู่คนเดียวที่ไหนบ้าง ส่งผลให้มีโอกาสเกิดอันตรายกับเด็กได้มากขึ้น
 
3.จะให้ลูกอยู่บ้านแล้วไปเที่ยว ไม่ต้องถ่ายภาพลูกเพื่อบอกรักลูกก็ได้ มันก็ต้องมีบ้างที่พ่อแม่ต้องออกไปข้างนอกแล้วปล่อยลุกให้อยู่บ้านคนเดียว (ยิ่งอายุราว 10 ขวบที่พอดูแลตัวเองได้แล้ว) การโพสภาพลุกก่อนออกไปเที่ยวแล้วบอกว่า “รักลูกนะจ้ะ” มันก็เหมือนกับบอกมิจฉาชีพว่า “ลูกชั้นอยู่บ้านคนเดียวแล้ว เข้ามาได้เลยนั่นเอง”

4.ถ่ายภาพเด็กกับของเล่น ใครว่าไม่น่าห่วง
เด็กบางคนชอบเล่นเลโก้ บางคนชอบตุ๊กตา การโพสบอกว่า ลูกตัวเองชอบอะไรเป็นพิเศษ โดยเฉพาะเด็ก 5-7 ขวบ เป็นการชี้เป้าว่า คนร้ายควรเอาอะไรมาล่อเด็ก (ไอ้มุขเอาอมยิ้มมาล่อนั่นมันในหนัง แต่ในชีวิตจริงมันก็ต้องเลือกของล่อให้เหมาะกับเด็กอยู่แล้ว) การโพสของเล่นสุดโปรดบ่อยๆ จึงอันตรายกับเด็กด้วยเหตุนี้
 
5.ภาพเด็กที่โพสไว้ อาจกลายเป็นตัวช่วยคนร้ายเวลาตำรวจสงสัย สมมติว่ามีเด็กคนนึงโดนคนร้ายจับตัว ร้องงอแง ตำรวจเห็นท่าไม่ดีเดินเข้ามาถาม คนร้ายบอกว่า เด็กดื้อจะเอาของเล่น ตำรวจไม่เชื่อจึงขอหลักฐาน คนร้า่ยบอกชื่อของเด็กได้หมด บอกบ้านได้ด้วย มีภาพเด็กที่อัดไว้ให้ตำรวจดูอีกด้วย คิดว่า ตำรวจจะยุ่งต่อไหมครับ ในเมื่อหลักฐานพร้อมขนาดนี้? การโพสภาพและข่อมูลเด็กไว้บนโซเชียลเน็ทเวิร์คตลอดเวลา จึงไม่ต่างกับให้ข้อมูลคนร้ายไปเลียนแบบเป็นผู้ปกครองเด็กได้นั่นเอง