บนโลกสีเทา

..คุณคงเป็นอีกคนหนึ่งที่มีโลกสีเทาเป็นของตัวเอง..ยอมรับมันเถอะค่ะ..เพราะยังงัยมันก็อุส่าห์มาอยู่เป็นเพื่อนคุณแล้วนิ..โลกสีเทาของทุกคนมีต่างกันค่ะ..แล้วแต่จะไปในทางไหน เช่น ความคิดถึง  การรอคอย  หรือการสูญเสีย..มันก็ทำให้เราเจ็บพอๆกัน  
    ..คำถามคือจะทำยังไงให้หายเจ็บ หายเหงา..น้ำตา..แก้ปัญหาอะไรไม่ได้หรอกค่ะ..แต่ถ้ามันทำให้คุณสบายใจได้..คุณก็ร้องไปเถอะ 
       ..บางคนอาจจะใช้เวลาเป็นทางออก..แต่..มันก็เจ็บอยู่ดีไม่ใช่หรอ??..กับการรอคอยให้หายเจ็บ..แต่ก็ดีเหมือนกัน..เราจะได้รู้ค่าของสิ่งที่รอยังไงละ
        ..ส่วนคนที่อยู่รอบข้างตัวคุณ..มีทั้งคนที่รักคุณและเกลียดคุณ..แค่คุณไม่รู้ว่าเค้าคือใคร..หรือ..บางทีคนเรามักไม่เห็นค่าของสิ่งใดๆจนกระทั่งเมื่อมันได้จากคุณไป..แล้วคุณก้อมาคิดเสียใจเอาทีหลัง..ทั้งๆตอนที่คุณมีเวลาอยู่คุณกลับไม่ทำอะไรเพื่อของสิ่งนั้นเลย..คุณรู้มั้ยว่าบางครั้งอาจจะมีใครคนหนึ่งเฝ้าดูแลและคอยคิดถึงคุณอยู่ตลอดเวลา..เหมือนกับที่เราคอยคิดถึงใครคนนั้นอยู่..
    ..เพราะงั้นโลกสีเทากับเราจึงเป็นเพื่อนกันโดยที่เราไม่สามารถจะหลีกเลี่ยงมันได้เลย..เพียงแค่เรายอมรับมันเท่านั้น..ก้อเพราะเราเป็นคนเลือกที่จะเดินทางนี้เองนิ...*ดูแลตัวเองดีๆนะค่ะ..ยังมีคนที่รักคุณอยู่นะ*    บาย.My