การสิ้นสุดความสัมพันธ์ของคนบางคน
อาจเป็นแค่เรื่องที่ผ่านเข้ามาในวันหนึ่ง
และเมื่อลืมตาขึ้นมาอีกวัน มันก็ลบเลือนไปจนหมดสิ้น
ภูมิคุ้มกันความโศกเศร้าของคนเราไม่เท่ากันหรอกหรือ?
และให้หยิบยืมกันบ้างได้ไหม?
เพราะน้ำตาของฉันมันไหลจนไม่อาจสั่งให้มันหยุดได้
ถ้าฉันแลกภูมิคุ้มกันความเศร้ากับเธอได้ก็คงดี
.....
มันเป็นแค่เรื่องโจ๊ก
เราแลกความรู้สึก "เจ็บ" หรือ "ไม่เจ็บ" กับใครได้ที่ไหน
ฉันแค่แปลกใจ
ทำไมความรักชอบกลั่นแกล้งคนที่จริงจังกับความรักนัก
ถึงแม้ความคิดของฉันจะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้
และมันก็ไม่อาจทำให้ภูมิคุ้มกันความเศร้าแข็งแกร่งขึ้นในตอนนี้
แต่สักวัน... สักวันคนดี
ฉันจะยิ้มให้กับตัวเองได้อย่างสบายใจ