ตำนานท้าวแสนปม : โรคร้ายที่ไม่ติดต่อ

เป็นหนึ่งในบทพระราชนิพนธ์บทละครของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๖ ทรงพระราชนิพนธ์ขึ้นระหว่างที่เสด็จกลับจากทอดพระเนตร "พระเจดีย์สมเด็จพระนเรศวรมหาราช" ที่จังหวัดสุพรรณบุรี โดยทรงเริ่มต้นพระราชนิพนธ์ที่ตำบลบ้านโข้ง สุพรรณบุรี ต่อเนื่องเรื่อยมาระหว่างที่เสด็จพระราชดำเนินกลับ จนกระทั่งพระราชนิพนธ์แล้วเสร็จเมื่อเสด็จกลับมาถึงที่พระราชวังสนามจันทร์ ในปีพุทธศักราช ๒๔๕๖ และได้มีการจัดพิมพ์เผยแพร่ในปีเดียวกัน
โดยมีอยู่หลายเวอร์ชั่น โดยในที่นี้จะขอยกเอาเวอร์ชั่นในวัยเด็กที่คุณพ่อเคยเล่าให้ฟังมาให้อ่านกันนะครับ 

ในตำนานเดิมเรื่องท้าวแสนปม ได้กล่าวถึงต้นวงศ์ของพระเจ้าอู่ทองว่า มีเจ้าเชื้อไทยองค์หนึ่งเชื้อสายมาจากพระเจ้าพรหม ซึ่งตีได้อาณาเขตลานนาไทยจากพวกขอม อพยพลงมาทางใต้เมื่อ พ.ศ. ๑๗๓๑ เพราะมหาราชเมืองสะเทิมยกทัพมาตีพระนคร ได้มาสร้างเมืองใหม่ขึ้นที่ เมืองแปบ (เป็นเมืองร้างในเขตจังหวัดกำแพงเพชร) เรียกว่า เมืองไตรตรึงส์ แล้วเสวยราชย์สืบวงศ์มา ๓ ชั่ว ถึงรัชกาลพระเจ้าไตรตรึงส์ที่ ๓ มีชายทุคตะเข็ญใจคนหนึ่งรูปร่างวิกลเป็นปมเปาไปทั่วทั้งตัว จนเรียกกันว่า แสนปม ทำไร่เลี้ยงชีพอยู่ที่เกาะแห่งหนึ่งใต้เมืองไตรตรึงส์ นายแสนปมนั้นมักไปถ่ายปัสสาวะที่โคนต้นมะเขือในไร่ของตนเนือง ๆ ครั้นมะเขือออกผล เผอิญมีผู้นำไปส่งทำเครื่องเสวยที่ในวัง ราชธิดาองค์หนึ่งเสวยมะเขือนั้นทรงครรภ์ขึ้นมาโดยมิได้มีวี่แววว่าเคยคบชู้ สู่ชายแล้วคลอดบุตรเป็นชาย พระเจ้าไตรตรึงส์ใครจะรู้ว่าใครเป็นบิดาของบุตรนั้น พอกุมารเจริญถึงขนาดรู้ความก็ประกาศสั่งให้บรรดาชายในเมืองไตรตรึงส์หาของมา ถวายกุมารราชนัดดา และทรงอธิษฐานว่า ถ้ากุมารเป็นบุตรของผู้ใด ขอให้รับของของผู้นั้น นายแสนปมถูกเรียกเข้าไปด้วย ไม่มีอะไรจะถวาย มีแต่ข้าวสุกก้อนหนึ่งถือไป แต่กุมารเลือกรับเอาข้าวสุกก้อนนั้นเห็นประจักษ์ตาแก่คนทั้งหลาย พระเจ้าไตรตรึงส์ได้รับความอัปยศอดสู

จึงเอากุมารหลานชายกับราชธิดาที่เป้นมารดาลงแพปล่อย ลอยน้ำไปเสียด้วยกัน กับนายแสนปม แต่เมื่อแพลอยไปถึงไร่ของนายแสนปม พระอินทร์ได้จำแลงเป็นวานรเอากลองสารพัดนึกลงมาให้นายแสนปมลุกหนึ่ง บอกว่าถ้าปรารถนาสิ่งใดก็ให้ตีกลองนั้นจะ สำเร็จได้ดังปรารถนา นายแสนปมตีกลองครั้งแรกปรารถนาจะให้ปมเปาที่ตัวหายไปก็หายหมด กลับมีรูปร่างโฉมสง่างาม ตีครั้งที่สองปรารถนาจะให้มีบ้านเมืองสำหรับครอบครอง ก็เกิดนครขึ้น (จารึกสุโขทัยหลักที่ ๑ เรียกว่า เมืองคนที ขณะนี้เรียกว่า บ้านโคน ในเขตจังหวัดกำแพงเพชร) ตีครั้งที่สามปรารถนาเปลทองคำสำหรับให้กุมารนอนก็เกิดเปลทองคำขึ้นมาดัง ปรารถนา เพราะกุมรมีบุญได้นอนเปลทองคำของนฤมิตผิดกับคนอื่น จึงได้นามว่า พระเจ้าอู่ทอง ส่วนนายแสนปมได้ตั้งตัวเป็นกษัตริย์ ทรงพระนามว่า พระเจ้าไชยศิริเชียงแสน ครองเมืองที่เนรมิตนั้น ขนานนามเมืองว่า เทพนคร เมื่อพระเจ้าไชยศิริเชียงแสนสิ้นพระชนม์พระเจ้าอู่ทองรัชทายาทได้ครองราชย์ สืบต่อมา....

"นายแสนปมได้ตั้งตัวเป็นกษัตริย์ ทรงพระนามว่า พระเจ้าไชยศิริเชียงแสน ครองเมืองที่เนรมิต"

"ราชธิดาผู้มีรูปโฉมงดงามได้เสด็จมาประพาสสวน พระองค์ทรงทอดพระเนตรเห็นมะเขือมีผลโตงดงามก็คิดอยากจะเสวย ตาแสนปมจึงเด็ดลูกมะเขือมาถวายให้แก่ราชธิดา"