อย่าลืมว่า . . . ครั้งหนึ่งเธอ เคยมีฉัน

และวันหนึ่ง . . . ฉันก็คิดว่า . . . ฉันค้นพบ
เขา คือ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า และพร้อมจะทำทุกอย่าง เพื่อ "เรา"
โดยที่เขา ไม่เคยเสแสร้ง และทำทุกอย่างจากใจจริง
. . . ฉันสัมผัสมันได้ด้วยหัวใจ . . .

เรา . . . รักกัน และคบกันมา ยาวนาน . . .
นาน . . . จนความรักสีเริ่มจาง
และเมื่อมีเหตุ . . . ให้ต้องห่างไกล
. . . ด้วยภาระหน้าที่ หรืออะไรก็ตามแต่
ความรักของเรา . . . จึงเสมือนผูกกันไว้ด้วยด้ายบาง ๆ เพียงเส้นเดียว
. . . ทั้งที่เราเคยรักกันมาก . . .

แล้ววันหนึ่ง . . . กาลเวลา และสังคม
ก็พาคนรักของฉัน . . . จากไปแสนไกล
ทิ้งไว้ . . . เพียงความทรงจำของเมื่อวาน
ให้ได้อ่อนหวาน เมื่อยามคิดถึง
. . .ได้ร้องไห้เบา . . . เบา เงียบ . . . เงียบ คนเดียว

แต่ในขณะที่ฉัน กำลังร้องไห้ . . .

เธออาจกำลังหัวเราะ กับสิ่งใหม่ ๆ ที่เข้ามาทักทาย
จนหลงลืมไปว่า . . . ครั้งหนึ่งเคยมีฉัน

ฉัน . . . คนที่เธอเคยรัก
ฉัน . . .คนที่เธอเคยดูแล
ฉัน . . .คนที่เธอเคยห่วงใย
ฉัน . . .คนที่เธอเคย บอก “รัก”

ฉันอยากเห็นภาพเธอ แบบเมื่อวาน
ที่เคยรัก  . . . เคยห่วงใยกัน

เธอในเมื่อวาน คือ ความทรงจำที่ชัดเจน
และเป็นภาพฝัน . . . ที่ฉันจะกอดเกี่ยวไว้ตลอดกาล
ถึงแม้วันนี้  . . . ฉันจะไม่รู้ว่า เธอเอาหัวใจไปไว้ที่ไหนก็ตาม . . .