เพื่อน : ถ้าเเกชอบเค้า ฉันก็ไม่ขวาง
ฉัน : เเกล่ะ
เพื่อน : ฉันไม่อยากเเย่งผู้ชายกับเพื่อนอยู่เเล้ว
ฉัน : เเล้วเเกไม่รักเเฟนเเกเหรอ
เพื่อน : รักเเล้วไงล่ะ ??? ในเมื่อเเกก็รักเค้านิ
ฉัน : เเต่นั่นเเฟนเเกนะ
เพื่อน : ฉันรักเพื่อนมากกว่าเเฟนอยู่เเล้ว! ถ้าเเกมีความสุขฉันก็ดีใจ
*******************
ยิ่งฟัง! ยิ่งคิดถึง! ก็ยิ่งเจ็บ!
ฉันกับเพื่อนเราเป็นเพื่อนกันมาได้ 10 ปีกว่าเเล้ว เพื่อนกับฉันสนิทกันมาก พูดกันได้ทุกเรื่อง
เจอกันทุกวัน มีอะไรก็จะมาปรึกษากันทุกครั้ง เราไม่เคยทะเลาะกัน... เพราะเพื่อนฉันเป็นคนใจเย็น
ฉันเป็นคนอารมย์ร้อน ถ้าฉันโกรธเพื่อนก็จะเงียบ เพื่อนจะรู้ว่าถ้าทำเเบบนั้นอารมณ์ฉันจะดีขึ้น
เพื่อนคบกับเเฟนของมาได้ประมาณ 3 ปีกว่า และเพื่อนก็รักเค้ามาก
ฉันรู้เพราะเค้าคนนั้นคือรักเเรกของเพื่อน
ความรักของเพื่อนกับเค้าสวยหรูทุกอย่าง เหมาะสมกันดี
ความรักครั้งนี้เหมือนมันจะไปด้วยดี ถ้าไม่มี...ฉัน! เพื่อนเลวคนนี้!
เมื่อเพื่อนรู้ความจริงในวันนี้ !
น้ำตาของเพื่อน คนที่ฉันเคยเข็มเเข็งกลับอ่อนแอ... เพื่อนนั่งลงตรงเก้าอี้เหมือนคนหมดแรง
ไม่มีเเรง...มันเงียบ...เงียบไปสักพักใหญ่ก็ยิ้ม!
เพื่อนยิ้มให้ฉันทั้งๆ น้ำตา ทั้งๆ ที่ตอนนี้มันเจ็บ
เพื่อนบอกยกเเฟนของเขาให้ฉัน...
เขาบอกว่าเขาไม่อยากเเย่งผู้ชายกับเพื่อน
เพื่อนบอกว่าดีใจที่ฉันมีความสุข ...เเฟนเขาก็เเอบชอบฉันด้วยเหมือนกัน
ไม่เอา ! ฉันไม่ต้องการอะไรจากเขาอีกเเล้ว
ไม่ต้องการเค้า ไม่ต้องการใคร???
ไม่มีใครที่เเทนเพื่อนของฉัน ตรงหน้าฉันได้ดีกว่านี้อีกเเล้ว
เพื่อนรักฉัน เห็นฉันมีความสุขเขาดีใจ เเล้วฉันล่ะ ทำอะไรให้เพื่อนบ้าง?
นอกจากเเย่งสิ่งที่เขารักที่สุดไปต่อหน้าต่อตาเขา
ฉันอยากให้ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิม
อยากให้เพื่อนกลับไปรักกับเเฟนเหมือนเดิม
อยากที่จะเป็นเพื่อนที่เขารัก เเละไว้ใจเราที่สุดเหมือนเดิม
ฉันขอโทษ...เพื่อน...ฉันขอโทษ...
เธอดีกับฉันเหลือเกิน... ฉันมันเลวเองที่ไปรักเค้า
ทุกสิ่งทุกอย่างฉันคืนให้เธอ...
ทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นความผิดของฉันเอง
คุณคิดว่า . . .ฉันทำถูกเเล้วใช่ไหม ที่ถอยออกมาเพื่อความสุขของเพื่อนอีกครั้ง
เพื่อให้เพื่อนที่เเสนดี ได้รักความรักกลับคืนไป...อย่างเดิม