อย่าลืมเว้นช่องว่างในหัวใจ...

เวลามีปัญหาในชีวิต
ความรู้สึกติดลบแบบกู่ไม่กลับ
กำลังใจจากใครก็ช่วยไม่ได้

หรือแม้กระทั่งคนที่รักเรา หวังดีกับเรา
ก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหา

เหมือนที่ฉันเคยได้ยินมา มีคนเคยฟูมฟายกับฉันว่า
ความทุกข์ของเขาเกิดที่หัวใจของเขาเอง
ไม่ว่าพ่อ แม่ ลูก
หรือความรักทั้งปวงในโลกที่มอบให้เขา
ก็ไม่สามารถทำให้เขาคลายทุกข์ได้
เพราะความทุกข์มันเกิดจากใจ ไม่ใช่สิ่งแวดล้อม

แล้วเบียดบังความทุกข์ออกไป
หรือให้มันน้อยลง
เหลือ ช่ อ ง ว่ า ง ใ น หั ว ใ จ มากขึ้น

เวลาที่หัวใจเป็นทุกข์ รู้สึกอ่อนแอ และติดลบมาก ๆ
ฉันจะอ่านหนังสือแบบไม่หลับไม่นอน
เพราะมันทำให้สมองไม่ว่าง

เบี่ยงเบนความคิด ไปคิดเกี่ยวกับเรื่องที่อ่านแทน
พอไม่ว่างก็ไม่คิดถึงเรื่องอื่น
หนัก ๆ เข้า ก็จะรู้ว่าอารมณ์ไหนต้องอ่านหนังสืออะไร

เวลาที่หัวใจติดลบสุด ๆ ฉันมักจะอ่านนวนิยาย
คนรอบ ๆ ตัวก็จะงงว่า เอฉันอ่านนิยายด้วยเหรอ
ปกติไม่อ่านนี่ เอ๊ะ! ยังไง
ก็แปลว่าตอนนี้ไม่ปกติไงเลยอ่าน

สำหรับฉัน
การอ่านนิยาย มันคือการปลีกตัวเอง
จากโลกแห่งความจริง จากทุก ๆ ความรู้สึก
เหมือนไปอยู่อีกโลกหนึ่งที่ไม่มีใครเลย
ไปเป็นใครสักคนในโลกใหม่
จะไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องที่ทุกข์

ผิดกับเพื่อนอีกคน
เวลาที่อารมณ์ดี ๆ เขาจะนอนอ่านนิยาย
แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
แต่ถ้ากลุ้มใจอะไรขึ้นมา
เขาจะอ่านบู๊ลิ้มแบบเอาเป็นเอาตาย

ในขณะที่เพื่อนฉันอีกคน
ไม่ว่าจะกลุ้มใจอะไร เขาจะนอนดูการ์ตูนข้ามวันข้ามคืน
แล้วหัวเราะเอิ๊กอ๊าก! อยู่คนเดียว ไม่สนใจใครทั้งสิ้น

ถ้าเราอ่อนแอ ความทุกข์ในใจจะมีอิทธิพลเหนือกว่า
ต่อให้สู้ยังไงก็แพ้ การเคลียร์พื้นที่ในหัวใจให้มีช่องว่าง
บางสิ่งบางอย่างก็ไม่ต้องใช้เหตุผลรองรับเสมอไป
ที่ว่างแห่งความสุขของคนเราแตกต่างกัน
เพียงแต่ต้องหามันให้เจอ

คนหลายคนพอเกิดความทุกข์ในใจ กลับมองข้ามตัวเอง
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่ไหนคือค ว า ม สุ ข ที่ไหนคือ ค ว า ม ทุ ก ข์
อะไรต้องแก้ไข อะไรมีทางออก อะไรต้องทำใจยอมรับ
หรือสิ่งไหนที่อยู่เหนือการควบคุมของเรา

ความอดทนของคนมีขีดจำกัด
ถ้าหมกมุ่นอยู่กับความทุกข์นั้น
มันก็ ร้ อ น ร น ท ร ม า น
ไม่มีทางสงบพอที่จะค่อย ๆ คิด ค่อยๆ ทำ

ฉันกำลังจะบอกเธอว่า
นี่เป็นการบริหารและจัดการภาวะทางใจ
ให้มันมีช่องว่างอยู่เสมอ