ชีวิต ไม่มีอะไรเป็นของตน เพียงเป็นแค่ธาตุที่มาประกอบกัน ลม ประกอบกับ ดิน (กาย) ความอบอุ่น (ไฟ) น้ำ สิ่งเหล่านี้ มีเกิด ตั้งอยู่ เปลี่ยนแปลง และดับไป ล้วนไม่มีอะไรในที่สุด มีแต่ความว่างเปล่า สุญญตา
การเติมเต็มด้วยสุญญตา เราสามารถเทียบว่าว่างแล้ว เราสามารถเรียก ว่าเต็มแล้ว เต็มไปด้วยความว่างดุจเดียวกัน ความว่างและความเต็มเป็นสิ่งเดียวกัน ดุจดั่ง หน้ามือ และหลังมือ ที่อยู่บนมือเดียวกันฉันใด ความว่างและความเต็ม ก้อเป็นเช่นนั้นเช่นกัน
เราพึ่งไม่ยึดติดกับความว่าง หรือ ความเต็ม อย่างใด อย่างหนึ่ง พึ่งวางเฉย ไม่ยินดียินร้ายกับ ว่างหรือเต็ม ว่างก้อเช่นนั้น เต็ม ก้อเท่านั้น ละทิ้งซึ่งสัญญา ละทิ้งซึ่งความจำได้หมายรู้ เมื่อละสัญญาได้แล้ว แตกดับธาตุได้แล้ว นั่นคือหนทางสู่นิพพาน
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
