ปล่อยวาง ไม่ได้ทำให้ลืม แต่ทำให้ไม่ทุกข์แม้ไม่ลืม

วันนี้เราทุกข์ ทุกข์เพราะความยึดมั่น ทุกข์เพราะไม่ยอมรับว่าทุกอย่างย่อมเปลี่ยนแปลง และเสียใจอยากจะผ่านมันไปโดยเร็ว หรืออยากให้กลับมาเหมือนเดิม บางคนวิ่งหนี แต่ก็คนพบว่าได้กำทุกข์วิ่งตามมาด้วย แม้เขาจะวิ่งไปสุดขอบฟ้า เขาก็ทุกข์ไปด้วยทุกๆที่ บางคนบอกตัวเองให้ลืม แต่ยิ่งพยายามเท่าไหร่ ยิ่งไม่ลืม เพราะสิ่งใดที่เราให้ความสำคัญ สิ่งนั้นจะคงอยู่ในความทรงจำตราบนานเท่านาน การเรียนรู้และให้โอกาสตัวเองเริ่มต้นใหม่ต่างหากที่จะทำให้ ใจที่ทุกข์นั้นหาย สิ่งที่เรารักมาก เมื่อเสียไปเราจะทุกข์มาก เมื่อทุกข์มาก ไม่ต้องหนีหรอก เรียนรู้นะ เพราะ การ ที่เราเผชิญหน้ากับทุกมันจะทำให้เรายิ่งปล่อยวางได้เร็วขึ้นเพราะคนเราเมื่อเรียนรู้มากพอแล้วหรือใจบอกว่าเจ็บมากพอแล้วเมื่อนั้นแหละเราจะเริ่มปล่อยวาง

การปล่อยวางแม้จะทำให้เราไม่ลืมอดีตแต่มันทำให้เราอยู่กับอดีตได้โดยที่ไม่ทุกข์ เพราะเราไม่ได้อยากกลับไปหาอดีตอีกแล้ว เราแค่เอาอดีตเป็นข้อเตือนใจ เป็นข้อสอนใจ และวันหนึ่งเมื่อเรามองย้อนกลับไปอดีตเราจะค้นพบว่าเราได้ผ่านความทุกข์มามากมายเราก็ผ่านมาได้จะมีอีกกี่ทุกข์ถ้าเรารู้ว่ามันเป็นธรรมดาของชีวิตที่เราจะต้องเจอเราก็จะค้นพบว่าเราก็เป็นคนหนึ่งที่เข้มแข็งและพร้อมจะ เผชิญหน้ากับความจริง

ขอบคุณ dhammatan