กรณีบรรพชิตทำตัวรับใช้โยม

ส่วนกรณีที่บรรพชิตไปรับใช้ จับต้องกายโยมแม่ เช่น เช็ดตัว ล้างเท้าให้แบบนี้ก็ผิดเช่นกัน เพราะบรรพชิตจะรับใช้โยมไม่ได้ และพรรชิตจะจับต้องกายมาตุคามไม่ได้ ถึงแม้ว่าไม่ได้ต้องกายเพราะความกำหนัดก็ตาม แต่ก็ต้องอาบัติทุกกฎ

เรื่องมารดา

"ก็โดยสมัยนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งจับต้องมารดาด้วยความรักฉันมารดา เธอได้มีความรังเกียจว่า เราต้องอาบัติสังฆาทิเสสแล้วกระมังหนอจึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า ๆ ตรัสว่า ดูก่อนภิกษุ

เธอไม่ต้องอาบัติสังฆาทิเสส แต่ต้องอาบัติทุกกฎ"

(เล่ม 3 หน้า 150 บรรทัด 18)

แต่เมื่อหาอ่านดูในเน็ต ก็มีคนบอกว่าการกระทำแบบนั้นไม่ผิด เพราะ "ภิกษุเลี้ยงดูมารดาได้" อ้างจากเรื่อง สุวรรณสามชาดก (อ่านเรื่องนี้ได้ที่ www.tripitaka91.com เล่ม 63 หน้า 168 บรรทัด 1)

เมื่ออ่านดูเรื่องนี้แล้วจะเห็นว่า ภิกษุนั้นเลี้ยงดูมารดาบิดาด้วยการเอาภิกษาหารที่ได้จากการบิณฑบาตให้ ชึ่งจัดเป็นการให้ทาน ในเรื่องไม่ได้ล่าวว่าภิกษุนั้นเลี้ยงดูมารดาบิดาด้วยการรับใช้ต่างฯที่ไม่ควร และการต้องกายมาตุคาม เช่น ล้างเท้า เช็ดตัว เพราะฉะนั้น ต้องดูความจำกัดความหมายของคำว่า "เลี้ยงดู" นะครับ และอีกอย่าง ในเรื่องนี้ก็มีคำนี้ว่า " ภิกษุนั้นได้ปฏิบัติบิดามารดาทั้งสองโดยทำนองนี้ดังแต่นั้นมา" หมายถึงปฏิบัติในทำนองที่เอาภิกษาหารให้บิดามารดาเพราะในเรื่องล่าวแต่การเอาภิกษาหารเลี้ยงบิดามารดา ไม่ได้ล่าวถึงเรื่องอื่น ทำนองอื่น เพราะฉะนั้น ต้องดูความจำกัดของคำด้วย

ภิกษุเหล่านั้นมาเห็นภิกษุนี้มีร่างกายผอมเหลืองจึ่งถามภิกษุนั้น ภิกษุนั้นเลยบอกความประพฤติเหตุนั้นที่ตนมีความกังวลต่อบิดารมารดา และที่ตนเอาบิณฑบาตไปเลี้ยงดูบิดามารดา ภิกษุเหล่านั้นจึ่งเห็นว่า การเอาของที่เขาให้ด้วยศัทธาไปให้โยมเป็นการยังของที่เขาให้ด้วยศรัทธาให้ตกไป จึ่งกราบทูลเรื่องนี้แก่พระศาสดา แต่พระศาสดาก็รู้ว่าการที่ภิกษุนั้นเลี้ยงดูมารดาบิดาด้วยการเอาภิกษาหารที่ได้จากการบิณฑบาตให้นั้นไม่ผิด เพื่อจะยังความอุตสาหะให้เกิดแก่ภิกษุนั้น พระศาสดาก็เลยทรงประทานสาธุการสามครั้งว่า สาธุ สาธุ สาธุ เพื่อให้ถิกษุนั้นมีความเบิกบานใจจะเห็นว่าในเรื่องนี้กล่าวถึงการเลี้ยงดูมารดาบิดาด้วยการเอาภิกษาหารให้มารดาบิดา ไม่ได้ล่าวถึงการเลี้ยงดูที่เป็นการรับใช้ต่างฯที่ไม่ควรและการต้องกายมาตุคามเลยนะครับ เช่น ล้างเท้า เช็ดตัว แต่เดี่ยวนี้เห็นภิกษุไปกราบโยมแม่ ล้างเท้า เช็ดตัวโยมแม่ ชึ่งเป็นการกระทำที่ไม่ควร ถ้าโยมแม่ป่วย ก็ต้องดูว่ามีคนทำหน้าที่ดูแลท่านไหม ผมเชื่อว่ามีอยู่ ในเมื่อมีผู้ที่ทำหน้าที่อยู่แล้ว ลูกผู้เป็นบรรพชิตก็ไม่ควรไปทำเพราะมันจะผิด มันมีทางที่จะหลีกเลี่ยงให้ตนไม่ผิดข้อบัญญัติของพระพุทธเจ้าอยู่ ไม่ใช่ไม่มี เมื่อมีคนดูแลท่านอยู่แล้ว ก็ควรปล่อยให้เขาทำหน้าที่ของเขาไป ผู้ที่เป็นบรรพชิตก็ทำตามหน้าที่ของบรรพชิตไปแต่เมื้อมีคนดูแลท่านอยู่แล้ว คุณก็ยังไปทำ นั้นก็หมายความว่าคุณไม่สนใจกิจของการเป็นสมณะ และจงใจจะละเมิด

และเมื่อเห็นโยมป่วย พระพุทธเจ้าท่านให้บรรพชิตไปแสดงธรรมให้เขาฟัง ไม่เห็นท่านบอกเลยครับว่าให้ไปรับใช้โยมผู้ป่วย

"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเจ้าอาวาสประกอบด้วยธรรม ๕ ประการ ย่อมอนุเคราะห์คฤหัสถ์ ๕ ประการเป็นไฉน ? คือ ยังคฤหัสถ์ให้สมาทานให้อธิศีล ๑ ให้ตั้งอยู่ในธรรมทัศนะ ๑ เข้าไปหาคฤหัสถ์ผู้ป่วยแล้วย่อมให้สติว่า ท่านทั้งหลายจงตั้งสติให้ตรงต่อพระรัตนตรัย ก็ภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่เข้ามาแล้ว มีภิกษุมาจากแคว้นต่าง ๆ ย่อมเข้าไปบอกพวกคฤหัสถ์ว่า ดูก่อน

ท่านผู้มีอายุทั้งหลาย ภิกษุหมู่ใหญ่เข้ามาแล้ว มีภิกษุมาจากแคว้นต่าง ๆ ขอเชิญท่านทั้งหลายทำบุญเป็นสมัยทำบุญ ๑ ย่อมฉันโภชนะที่พวกคฤหัสถ์ถวายจะเลวหรือประณีตก็ตามด้วยตนเอง ๑ ไม่ยังศรัทธาไทยให้เสียไป ๑ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเจ้าอาวาสประกอบด้วยธรรม ๕ ประการนี้แล ย่อมอนุเคราะห์คฤหัสถ์" 

( เล่ม 36 หน้า 489 บรรทัด 9)

เรื่องสุวรรณสามชาดกสอนให้เราเป็นคนมีความกตัญญูต่อมารดาบิดาร และการกตัญญูต่อมารดาบิดาสามารถแสดงออกได้หลายแบบตามหน้าที่ของตนที่จะทำได้ เช่น เมื่อเราบวชเป็นบรรพชิตแล้ว เราก็กตัญญูตอบแทนคุณมารดาบิดาตามกิจของตนที่จะทำได้ ไม่เป็นการละเมิดข้อห้ามที่พระพุทธเจ้าบัญญัติไว้

ธรรมมะเป็นเรื่องละเอียดมาก ยากที่จะเข้าใจ จะอ่านสูตรเดียวแล้วสรุปไม่ได้ ต้องอ่านหลายฯสูตรแล้วเอามาเทียบเคียงว่ามันขัดกันยังไงบ้าง ใครมีพระสูดรอื่นที่ค้านจากที่ผมยกมา ก็หามาให้กันอ่านเป็นธรรมทานด้วยครับ