หลวงพ่อฤๅษีลิงดำเคยเล่าถึงการออกธุดงค์ของเหล่าลูกศิษย์ของหลวงพ่อปาน วัดบางนมโค ที่ต้องการจะศึกษาและปฏิบัติธรรมแบบ "อุกฤษฏ์" (คือใช้ความพยายามอย่างยิ่งยวด) นั่นก็คือ การออกธุดงค์ให้ดีได้สำเร็จ ไม่อย่างนั้นจะขอตายเสียในป่า โดยได้เตรียมพร้อมซักซ้อมกันที่ป่าแห่งหนึ่งในอำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี
หลังจากซักซ้อมกันจนเป็นที่พร้อมแล้ว ในเดือนยี่ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๘๐ เมื่อสมาทานธุดงค์เสร็จแล้ว หลวงพ่อปานได้สั่งไว้ว่า
"นับแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอจงพยายามหนีบ้าน รีบเดินทางให้พ้นเขตบ้านภายในสามวันเป็นอย่างช้า ต่อจากนั้นจงอยู่แต่ในป่าที่ไม่มีบ้านบิณฑบาต ถ้าเธออยู่ในป่าโดยไม่พบบ้านเลยไม่ถึงสามเดือน เธอจงอย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้า แต่ถ้าอยู่ครบสามเดือนโดยไม่บิณฑบาตอาศัยข้าวชาวบ้านกินเลย เธอกลับมาหาฉันได้"
โดยปกติแล้ว หลวงพ่อปานท่านจะฝึกพระสงฆ์ที่เป็นลูกศิษย์อย่างเคร่งครัด เวลาอยู่ในป่า ท่านจะให้ถือเอาใบไม้ที่ร่วงหล่น ต้นไม้ หรือกระดูกสัตว์ที่ตายแล้วและปรากฏให้เห็น มาเป็นอารมณ์ในการฝึกวิปัสสนาญาณ
ครั้งนี้ก็เช่นกัน... ในป่าลึกซึ่งแม้จะไม่มีบ้านคนเลย แต่ศิษย์ทุกรูปของหลวงพ่อปานก็ต้องออกเดินบิณฑบาตให้ได้ตามที่สมาทานไว้แล้ว
วันหนึ่ง ขณะที่คณะศิษย์กำลังออกบิณฑบาต เดินห่างจากโคนต้นไม้ที่ปักกลดไว้ไม่ถึงสองร้อยเมตร ก็ปรากฏร่างของเด็กหญิงชาวป่า อายุไม่เกิน ๑๓ ปี แต่งตัวด้วยผ้าเก่า ขาดรุ่งริ่ง มายืนรอใส่บาตร ข้าวในขันของเด็กคนนั้นสีเหลือง กลิ่นหอมแปลก พระทุกรูปจะได้ข้าวรูปละสองทัพพี ไม่มีกับข้าว แต่มีดอกไม้ที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนใส่มาในข้าวด้วย ดอกไม้นั้นหอมชื่นใจ กลิ่นคล้ายกลิ่นกระแจะผสมเกสร เมื่อกลับมาถึงที่พัก พระแต่ละรูปก็ฉันข้าวสองทัพพีได้พอดีอิ่ม เมื่ออิ่มแล้วก็รู้สึกชุ่มชื่น ปลอดโปร่ง ไม่หิวน้ำเลย
เด็กผู้หญิงคนนี้มารอใส่บาตรอยู่สองวัน วันที่สอง พระรูปหนึ่งทนไม่ไหวจึงถามว่า
"บ้านเธออยู่ไหน? ... เดินมาคนเดียวไม่กลัวเสือหรือ?"
เหตุที่พระรูปนั้นถามก็เพราะสงสัยว่า เมื่อเดินสำรวจไปเกือบสิบกิโลเมตรก็ไม่ปรากฏบ้านของผู้คนเลย เพราะฉะนั้น เด็กคนนี้จึงไม่ทราบว่ามาจากไหน
เมื่อถามแล้ว เด็กคนนั้นก็มองหน้า แต่ไม่พูดอะไร แล้วก็หันหลังกลับเข้าไปในป่า พร้อมเสียงหัวเราะดังลั่น และเพียงแค่สิบเมตรที่เดินจากไป เหล่าพระธุดงค์ก็มองไม่เห็นเด็กหญิงคนนั้นแล้ว
นับจากวันนั้นก็ไม่มีใครมาใส่บาตรพระกลุ่มนี้อีก... ส่งผลให้ต้องอดฉันอาหารกันถึงสามวัน
พอเข้าคืนที่สามของการอดข้าว ขณะที่คณะพระธุดงค์กำลังทำสมาธิอยู่ในกลด พลันนั้นก็เห็นหลวงพ่อปานมาปรากฏตัว แล้วบอกว่า
"คนที่มาใส่บาตรเขาเป็นเทวดา และเขาจะอยู่ที่ไหน มีอาชีพอะไร เราไม่ควรสนใจ เราต้องการอย่างเดียวคืออาหาร เขาให้แล้วก็แล้วกัน... ไปถามเขาทำไม
พรุ่งนี้ไปทางเดิม หลวงพ่อตกลงกับเขาไว้แล้ว จะมีคนใส่บาตรเพิ่มเป็น ๓-๔ คน ... จงอย่าคุยกับเขา อย่าสนใจเขา เราต้องการแต่อาหาร ... จงจำไว้"
แล้วท่านก็หายไป
เมื่อออกจากกรรมฐานแล้วลืมตา พระทุกรูปต่างก็เล่าเรื่องที่หลวงพ่อปานมาหาให้กันฟัง ซึ่งเรื่องราวก็ตรงกันทั้งหมด ไม่มีใครสงสัยว่าหลวงพ่อปานท่านรู้ได้อย่างไร เพราะรู้ดีว่าท่านมีญาณวิเศษที่บรรดาลูกศิษย์รู้เห็นอยู่เป็นประจำ
เป็นอันว่า รุ่งเช้า เมื่อคณะธุดงค์เดินไปบิณฑบาตทางเดิมก็ปรากฏว่ามีคนมารอใส่บาตร ๔ คน จริงๆ ... เป็นหญิง ๓ ชาย ๑ !!!
ที่มา รู้จริง...รู้แจ้ง...เรื่องอภิญญาแห่งพระอรหันต์ www.partiharn.com
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
