รับมืออย่างไร เมื่อเราสูญสิ้นศรัทธาในตัวเอง...

เมื่อใดก็ตามที่รู้สึกอย่างนั้น นั่นหมายความว่า คุณเป็นคนหนึ่งที่ทิ้งความสุข ความหวัง กำลังใจ ทั้งหมดไว้ในอดีต

เพราะคิดและเชื่อว่า ชีวิตมันจะไม่มีทางดีขึ้นกว่านี้ คิดและเชื่อว่า มันจะไม่มีวันดีไปกว่านี้ได้ คิดและเชื่อว่า ชีวิตไม่มีทางที่จะมีความสุขได้ เพราะชีวิตไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง

หากเปรี่ยบชีวิตเป็นยอดเขาสูง ให้ลองจินตนาการดูว่า เวลานี้เราเป็นใคร?

1. หนูถีบจักรที่ออกแรงแค่ไหนก็ไปไม่ถึงเป้าหมายแต่ก็ยังไม่ละความพยายาม

2. คนเจ้าสำราญ ที่ค้นพบว่าชีวิตสองข้างทางช่างมีแต่ความสุข ยึดติดในสุขจนกลายเป็นคนไม่ยอมรับความจริง อยู่ในโลกจินตนาการ หากวันหนึ่งต้องเจอปัญหาและทุกข์เข้า จะกลายเป็นคนเสียสติที่คุมสภาพจิตใจตัวเองไม่ได้

3. คนสิ้นหวัง ที่ครั้งหนึ่งเคยพยายามเอาชนะยอดเขา เคยออกเดินทางแต่พบกับความเจ็บปวดจนหวาดกลัว ไม่กล้าตัดสินใจ หมดสิ้น สิ้นหวังกับทุกอย่าง

คุณคิดว่า 3 คนใครจะเป็นผู้รอดชีวิต??

ชีวิตเราหากยังเลือกไม่ได้และคิดไม่ว่าว่า "ความสุขที่แท้จริงเกิดจากประสบการณ์ที่สั่งสมมาจากอดีตแทบทั้งนั้น"

หากไม่รู้ว่าทิศทางชีวิตจะเดินต่อไปอย่างไร มีเป้าหมายอย่างไร และมีชีวิตอยู่ต่อเพื่ออะไร
คิดว่าน่ากลัวไหมในอีก 10 ปี 20 ปี 30 ปีข้างหน้า หากเรายังต้องอยู่ในโลกนี้...ที่มีแต่ผู้ชนะเท่านั้นที่จะเป็นผู้รอดชีวิต

วันนี้หากสูญสิ้นศรัทธาและความหวังจนหมดสิ้น มันก็ยากที่ใครจะมาบอกให้ลุกขึ้น ทำเพื่อชีวิตตัวเอง แม้แต่ตัวเราเองยังไม่ยอมที่จะเปลี่ยนความคิดของตัวเอง เพื่อตัวเราเอง แล้วใครเขาจะอยากช่วยเรา?

เราอยากมีความสุข แต่ไม่รู้ว่าเราจะสุขได้จากอะไร?
มันน่ากลัวนะ ที่เราใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ โดยไม่แม้แต่จะคิดสร้างประโยชน์ให้เกิดขึ้นกับตัวเอง แล้วเราจะเป็นที่พึ่งใครได้

เครดิตแหล่งข้อมูล : dharmabuddhism_