ความตาย เป็นส่วนหนึ่งของความเป็นไปที่แน่นอนของชีวิต

"...มรณสติ คือ สติระลึกถึง ความตาย ให้มองเห็นธรรมดาของชีวิตว่า ความตายนั้นเป็นส่วนหนึ่งของความเป็นไปที่แน่นอนของชีวิตนี้ที่ว่าเมื่อเกิดขึ้นแล้ว มีความเจริญขึ้นแล้วก็มีความเสื่อมคือชรา และในที่สุดก็อวสานด้วยมรณะ คือ ความตาย

เมื่อเห็นธรรมดาของชีวิตอย่างนี้แล้วจะได้เกิดความรู้เท่าทัน มีสติ มองเห็นอนิจจัง เมื่อมองเห็นอนิจจังความไม่เที่ยง ความไม่คงอยู่กับที่ ความที่จะต้องเกิดจะต้องดับและแตกสลายไป

พอมองเห็นธรรมดาอย่างนี้ เห็นความเกิดขึ้นความดับไปอย่างนี้แล้ว ผู้ที่ระลึกถึงอย่างถูกต้อง จะไม่เกิดความเศร้าสลดหดหู่ใจ แต่จะเกิดความได้คิด มองเห็นความจริงของชีวิต แล้วก็เกิดพลัง เกิดเรี่ยวแรงกำลัง ที่จะทำกิจหน้าที่ ซึ่งพระท่านเรียกว่า "ความไม่ประมาท"

ส่วนผู้ที่ระลึกไม่ถูกต้องก็จะเกิดความเศร้าสลดใจ หรือมิฉะนั้นก็จะเกิดความหวาดกลัว พรั่นพรึง อันนั้น ท่านเรียกว่า ทำใจผิด ไม่มี "โยนิโสมนสิการ" ผู้ที่มีโยนิโสมนสิการ ระลึกถึงความตายว่าเป็นส่วนหนึ่งของความเป็นไปตามธรรมดาของชีวิตก็ทำให้เกิดความไม่ประมาท เพราะเห็นว่าสิ่งทั้งหลาย มีความไม่เที่ยงแท้แน่นอน กาลเวลาผ่านไปนั้น เป็นไปพร้อมกับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น.."

โอวาทธรรม สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต) ป. อ. ปยุตโต )