คนเราเจอกันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ อยู่ที่บุญ

เราหลายๆ คนในนั้น เดินทางมาครึ่งชีวิตแล้ว เมื่อย้อนมองกลับไปในอดีต มีเรื่องมากมายเกิดขึ้นในชีวิต
เรื่องบางเรื่องหากย้อนเวลากลับไปได้ เราคงไม่เลือกทำอย่างนั้น อย่างนี้

คนบางคนก็เช่นกัน หากย้อนเวลากลับไปได้เรา คงเลือกที่จะไม่รู้จักหรือทำความรู้จักกับเขาให้มากกว่านี้

ไม่ว่าจะรู้สึกอย่างไหน แต่อดีตก็ได้ผ่านมาแล้วค่อนชีวิต
เราเดินทางมาอยู่ในจุดที่เข้าใกล้เลข 3 4 5...

ชีวิตคนเรามี 10 ปี อยู่ 7 ครั้ง ตอนนี้เราใช้ไปเท่าไหร่แล้วและเหลืออีกเท่าไหร่กันเชียว

เก็บอดีตมาสอนใจ ทำทุกวันนี้ให้มีความหมายมากขึ้น
หากคุณอายุมากขึ้น อยากจะเตือนใจสักนิดว่า

-ครอบครัว คนที่เรารักและรักเรานั้นสำคัญที่สุดอย่าลืมดูแลและให้เวลาเขาเหล่านั้นให้ดีที่สุด
-อย่าทุ่มเทให้คนรักจนละเลยเรื่องอื่นๆ เพราะชีวิตไม่ได้มีแค่เรื่องนี้
-อย่าก้มหน้าอยู่กับจอมากไป เพราะโลกนี้สวยงามเกินกว่าที่คุณจะมัวก้มหน้า
-อย่าเก็บการกระทำของคนอื่นมาใส่ใจ ปล่อยวาง ให้อภัย ใจเราจักเบา
-อย่าปล่อยให้ชีวิตเลื่อนลอยโดยไม่ศึกษาพระธรรม ที่พึ่งทางจิตใจที่จะนำพาเราเดินสู่ทางสายกลาง ทุกข์-สุขก็แค่ผ่านมาและผ่านไป
-อย่าลืมดูแลสุขภาพตัวและการเงินเพราะเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างในวินาทีต่อไป
-จงอย่าเชื่อมั่นคำว่า 'ตลอดไป' เพราะมันคือมิตรแท้ของ 'ความเปลี่ยนแปลง'
-จงแยกให้ออกระหว่างคนดีที่น่าคบกับคนไม่ดีที่ไม่น่าเข้าใกล้

ยังมีอีกมากมายหรอกที่ไม่ทำให้ตัวเราได้สติ

เครดิตแหล่งข้อมูล : เพจเห็นทุกข์เห็นธรรม