คนมีน้ำใจ อยู่ไหนก็มีแต่คนให้ความช่วยเหลือ

วันนี้อยู่สูง พรุ่งนี้อาจร่วงหล่น
ชีวิตของคน ก็เช่นเดียวกัน

น้ำใจอย่าให้แห้ง ไม่ว่าจะยามมั่งมีหรือยามทุกข์ยาก
ให้มันไหลล้นเหมือนหยาดน้ำฝนที่ชุ่มฉำหัวใจ

คนมีน้ำใจ อยู่ไหนก็มีแต่คนให้ความช่วยเหลือ
ทั้งยามตกทุกข์ได้ยาก แม้ยามยากลำบากก็มีคนยื่นมือคอยช่วย

หากเวลานี้ตัวเรานั้นตกทุกข์ได้ยาก ให้ลองมองย้อนกลับไป
ว่าเราเคยมีน้ำใจ ช่วยเหลือใครคนอื่นไว้บ้างไหม

ยามที่เขามาขอความช่วยเหลือ เราช่วยได้แต่ไม่คิดช่วย
ยามมั่งมี เราเคยหยิบยื่นอะไรให้คนอื่นไหม
ยามทุกข์ยาก ถึงไม่มีใครคอยช่วยเหลือเลย

หรืออีกนัยเราช่วยเหลือคนไว้มาก มีแต่คนหวังจะเอา
แต่ไม่มีใครช่วยเหลือ ในเลยยามที่ตกทุกข์ได้ยาก

พระท่านจึงว่า มีน้ำใจทำให้ใครไม่ลืม
ใครช่วยเหลือเรา ขอให้จดจำไว้
ทำดีให้ถูกคน ทำอย่าหวังผล ให้แล้วลืม ยิ่งให้ก็ยิ่งได้
ให้แล้วทวงคืน หวังผล ยิ่งได้แต่ความเจ็บซ้ำใจ

คนหวังจะเอาก็ยังจะเอาอยู่อย่างนั้น คนให้ให้เท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ
ธรรมชาติของคนมีความหลากหลายแตกต่างกันมาก
หากเราเข้าใจธรรมชาติข้อนี้ได้ เราจะเข้าใจคน

เราจะไม่ทุกข์ร้อนไปกับคนอื่น
เพราะเขาล้วนอยู่นอกเหนือการควบคุมของเรา
ควบคุมคนอื่นว่ายากแล้ว
ควบคุมใจเราให้ดีมีน้ำใจได้นั้น ยากยิ่งกว่า

#นามบุญ
#เห็นทุกข์เห็นธรรม