นักศึกษา แม่ลูกอ่อน

มเดิร์ขอความกรุณาทุกท่านที่ได้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการตัดสิน เพราะไม่มีใครที่ไม่เคยทำผิดเลยในชีวิต กรุณาอย่าลบหลู่ดูหมิ่นพวกเราอีกเลย    ถึงแม้ว่าความผิดของพวกเราเป็นเรื่องใหญ่ แต่แค่นี้พวกเราก็รู้สึกเหมือนกับว่าโดนตัดสินถูกจองจำตลอดชีวิตจากสังคม โดนตราหน้าว่าท้องก่อนแต่งไร้ยางอาย ท้องไม่มีพ่อ 11รด ก็ตาม  พวกเรานักศึกษา แม่ลูกอ่อนก็ดีใจที่ไม่ได้ทำผิดถึงขนาดตัดสินใจฆ่าลูกตัวเอง ขอโปรดจงเห็นใจ ให้อภัยกับคนที่พึ่งจะรู้เดียงสา 

หนูผิดหรือ  ที่ถือท้อง  ก่อนต้องแต่ง
ซ้ำยังอยู่  ในวัยแห่ง  นักศึกษา
ป้องกันแล้ว  แต่มันขาด  พลาดขึ้นมา
จึงแบกหน้า  ให้ผลงาน  ประจานตน

          ให้ลูกน้อย  ในท้องหนู  อยู่ดูโลก
แม้เศร้าโศก  ในผลงาน  มารหัวขน
ได้ขึ้นชื่อ  เลือดเนื้อหนู  อยู่ทั้งคน
หรือจะกล้า  ฆ่าให้พ้น  จนมันตาย

          จึงอดทน  อุ้มทองเจ้า  เก้าเดือนเศษ
ให้สมเพช  ตัวของหนู  อยู่ไม่หาย
ที่เมื่อก่อน  ริอาจหาญ  ร่านผู้ชาย
จนในกาย  มีตัวเจ้า  เข้าฝังตัว

          แม้หนูผิด  ก็ยอมรับ  ว่าหนูผิด
ที่ไม่คิด  ให้แน่นอน  ก่อนทำชั่ว
ทำไงล่ะ  เมื่อพลาดไป  ได้เผลอตัว
ก็ก้มหน้า  รับผลชั่ว  ที่ตัวทำ

          ถูกตราหน้า  นักศึกษา  แม่ลูกอ่อน
ต้องคอยป้อน  ทั้งข้าวปลา  ช่างน่าขำ
เช้าไปเรียน  เย็นเลี้ยงลูก  ถูกจองจำ
ชดใช้กรรม  ที่ทำไว้  ในวันวาน

          คนอย่างหนู  ดูมีค่า  กว่าอีกพวก
ทำหนูหนวก  เป็นใบ้  แต่ใจร่าน
เมื่อพลาดพลั้ง  ตั้งท้อง  ไม่ต้องนาน
ก็อาจหาญ  พิพากษา  ฆ่าลูกตัว

          หนูยอมถูก  ตราหน้า  ว่าหนูร่าน
มีลูกน้อย  คอยประจาน  การทำชั่ว
แต่อย่างน้อย  ก็ไม่กล้า  ฆ่าลูกตัว
เหมือนหญิงชั่ว  พวกบาปหนา  ที่กล้าทำ

   จาก  วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)

สุดท้ายขอเตือนนักศึกษาทั้งหลายที่กำลังอยุ่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ อ่านแล้วโปรดเก็บไปคิด เพราะถ้าพวกคุณไม่คิดคุณอาจจะโดนจองจำเหมือนพวกเราก็ได้