ขรัวโตกับหัวโขน

คราวหนึ่งหลวงพ่อโต ได้รับนิมนต์ไปสวดมนต์ในสวนแห่งหนึ่งฝั่งธนบุรี สวนแห่งนี้ต้องเข้าทางคลองเล็ก ท่านไปด้วยเรือสำปั้นกับศิษย์ บังเอิญเวลานั้นน้ำแห้ง เข้าคลองไม่ได้ ท่านจึงลงเข็ญเรือกับศิษย์ท่าน ชาวบ้านเห็นจึงร้องบอกกันว่า"สมเด็จเข็ญเรือโว้ย!"
ท่านได้ยินก็บอกไปว่า"ฉันไม่ใช่สมเด็จดอกจ้ะ สมเด็จท่านอยู่ในเรือน่ะจ้ะ" ว่าแล้วก็ชี้มือไปที่พัดยศ สักพักชาวบ้านก็ลงมาช่วยกันเข็ญเรือไปจนถึงบ้านงาน
นิทานเรื่องนี้สอนว่า หัวโขนนั้นพึงถอดวางเมื่อลงจากเวทีฉันใด สมณศักดิ์ก็มิใช่สิ่งพึงยึดถือเป็น"ตัวกู-ของกู"ฉันนั้น..
ขอขอบคุณเนื้อหาจาก"ลำธารริมลานธรรม" เกร็ดชีวิตและปฏิปทาของพระดีพระแท้ เรียบเรียงโดย พระไพศาล วิสาโล