เซลฟี่กันหน่อย!! ย้อนรอยประวัติศาสตร์การเซลฟี่ที่มีมาเกือบ 200 ปี

ประวัติศาสตร์การเซลฟี่
ความนิยมของการเซลฟี่ได้แพร่ขยายไปอย่างรวดเร็ว ทุกวันนี้การเซลฟี่นั้นเป็นอะไรที่ทำได้ง่ายและสะดวกมาก ๆ แต่ย้อนกลับไปในสมัยก่อนนั้น การจะได้รูปตัวเองออกมาสักรูปหนึ่งอาจต้องใช้เวลานานหลายวันหรือหลายเดือน และวิธีการทำ Self-portrait นั้นก็แตกต่างกันไปตามยุคสมัย

Self-portrait ที่เก่าแก่ที่สุด

รูป self-portrait ที่เก่าแก่ที่สุด ไม่ได้เป็นการใช้กล้องถ่ายรูปตัวเอง แต่เป็นหินแกะสลักรูปของเบค (Bek) ช่างแกะสลักของฟาโรห์อเคนาเตน และภรรยาของเขา ที่เขาได้ทำขึ้นมาด้วยมือของเขาเอง เมื่อ 1365 ปีก่อนคริสตศักราช ปัจจุบันอยู่ที่พิพิธภัณฑ์อียิปต์ เมืองเบอร์ลิน ถือเป็นผลงาน self-portrait โบราณที่เก่าแก่ที่สุดในโลก

เซลฟี่กันหน่อย!! ย้อนรอยประวัติศาสตร์การเซลฟี่ที่มีมาเกือบ 200 ปี

ทำไมศิลปินต้องวาดรูปตัวเอง
ศิลปินในยุคก่อน ๆ นิยมวาดรูปตัวเองแฝงไปกับงานที่วาดให้คนอื่น อย่างการวาดรูปตัวเองปะปนไปกับฝูงชนในรูป ซึ่งถือเป็นการลงชื่อแทนลายเซ็นนั่นเอง ส่วนการรูปวาดตัวเองที่เป็น Self-Portrait นั้น มีเหตุผลหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการคิดใคร่ครวญถึงตัวเอง การโปรโมทตัวเอง การฝึกฝน และยังเป็นวิธีที่ช่วยประหยัดเงินอีกด้วย วินเซนต์ แวนโก๊ะ (Vincent Van Gogh) ศิลปินชื่อดังที่มีผลงานรูปวาดตัวเองกว่า 30 ชิ้น ในเวลาแค่ 3 ปี (1886 - 1889) ฟังแล้วอาจจะเข้าใจได้ยากว่าเขาทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร แต่จริง ๆ แล้วนั่นเป็นการฝึกฝนฝีมือการวาดรูปในขณะที่เขาไม่มีเงินจ้างแบบนั่นเอง

รูปเซลฟี่รูปแรก
ว่ากันว่าภาพเซลฟี่ภาพแรกในโลกเป็นภาพของ โรเบิร์ต คอร์เนลีอุส (Robert Cornelius) ที่ได้ทำการเซลฟี่เมื่อปี 1839 สองเดือนหลังจากที่ หลุยส์ ดาแกร์ (Louis Daguerre) ได้คิดค้นวิธีการถ่ายภาพที่เรียกว่า ดาแกร์โรไทป์ (daguerreotype) ณ เมืองปารีส

การที่คอร์เนลีอุสจะได้รูปเซลฟี่ใบนี้มา เขาต้องออกไปถ่ายในที่ที่มีแสงแดดจ้า และต้องถือกล้องค้างไว้นิ่ง ๆ 3-15 นาที "เทคโนโลยีที่ยังไม่ทันสมัยทำให้การถ่ายภาพในสมัยนั้นเป็นเรื่องที่ยากลำบาก" ทอดด์ กุสทาฟสัน (Todd Gustavson) ผู้ดูแลพิพิธภัณฑ์ George Eastman House กล่าว

"หลายเรื่องที่เรามองข้ามมันก็สามารถเป็นไปได้ แต่ต้องอาศัยความรู้เฉพาะทาง ทุกวันนี้การถ่ายรูปเป็นเรื่องที่ง่ายและสะดวก ใคร ๆ ก็ทำได้ แตกต่างจากสมัยก่อนที่การที่จะได้รูปถ่ายมาสักใบนั้นต้องใช้วิชาความรู้ ความเข้าใจเป็นอย่างมาก"

การตั้งเวลา กระจก และเทคนิคอื่น ๆ เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในการเซลฟี่

ทุกวันนี้ถ้าเราอยากจะเซลฟี่ก็เพียงแค่หยิบสมาร์ทโฟน หันกล้องหน้า กดแช้ะเดียวก็ได้รูปเซลฟี่สวย ๆ แล้ว ที่สำคัญยังดูรูปที่ถ่ายได้ทันที แต่เมื่อสมัยก่อนปี 1888 คนที่จะถ่ายรูปได้จะต้องเป็นผู้ที่เชี่ยวชาญเท่านั้น ไม่ใช่ว่าใครอยากจะถ่ายก็ถ่ายได้เหมือนในสมัยนี้ ถ้าในสมัยก่อนคุณอยากจะเซลฟี่คุณจะต้องถ่ายตอนที่มีดวงอาทิตย์ส่องแสงอยู่ด้านหลังคุณ แต่ถ้าไม่มีตัวแปรที่เหมาะสมแบบนั้น คุณก็จะต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการถ่ายรูปเท่านั้น

ช่างภาพสมัยก่อนจะใช้การตั้งเวลา หรือการถ่ายรูปตัวเองผ่านทางกระจก แต่การถือกล้องถ่ายเองรูปตัวเองนั้นเป็นสิ่งที่บ่งบอกว่าการเซลฟี่แบบใหม่นั้นยากกว่าหลายเท่า ดังนั้นนอกจากแขนยาว ๆ ความรู้เรื่องการถ่ายภาพ แสงแดดที่เป็นใจ และโชคดีที่คุณต้องมีแล้ว อีกสองสิ่งที่ขาดไม่ได้นั่นคือตัวตั้งเวลากับกระจกนั่นเอง

ด้วยความที่เป็นเจ้าของสตูดิโอถ่ายรูป และตากล้องที่มีฝีมือโดดเด่นในยุคนั้น โจเซฟ ไบรอน (Joseph Byron) ได้ทำการทดลองถ่ายเซลฟี่บนดาดฟ้ากับเพื่อน ๆ แต่การถ่ายเซลฟี่ในปี 1920 ของเขาในครั้งนั้นรูปที่ได้ออกมาก็แสดงให้เห็นว่าการถ่ายเซลฟี่ยังคงเป็นเรื่องยากเช่นเคย

ถึงแม้ว่ากล้องจะถูกพัฒนาให้ดีขึ้น แต่การถ่ายเซลฟี่ก็ยังมีอุปสรรค
การเซลฟี่นั้นทำได้ง่ายขึ้นเมื่อเทคโนโลยีเริ่มเข้ามา "เลนส์จับภาพได้เร็วขึ้นมาก และกล้องก็ถ่ายได้ง่ายขึ้นด้วย" กุุสตาฟสันกล่าว

ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ทหารพลร่มชาวอังกฤษได้พยายามถ่ายเซลฟี่ในขณะที่กำลังโดดร่มลงมา ภาพที่ได้แสดงให้เห็นว่ากล้องยังไม่สามารถโฟกัสได้ และถึงแม้จะเป็นการถ่ายผ่านกระจกช่องมองภาพของกล้องก็ยังไม่เสถียรทำให้ได้รูปที่ไม่ชัด