“พลาสมา (น้ำเลือด)” ช่วยชีวิตทหารในสงครามโลกครั้งที่ 2

กรมแพทย์ทหารบกของสหรัฐฯ นำเอาพลาสมาไปใช้ในการถ่ายเลือดอย่างเร่งรีบ และพบว่าข้อจำกัดเพียงอย่างเดียวในการใช้มันคือเรื่องของปริมาณเท่านั้น ด้วยเหตุนี้ในที่สุดสภากาชาดจึงได้จัดส่งพลาสม่า 13 ล้านยูนิตไปให้กองทัพซึ่งใช้ไปเกือบทั้งหมด จนเหลือเพียง 1.3 ล้านยูนิต

คำแนะนำส่วนใหญ่สำหรับการปรับปรุงพลาสมามุ่งเน้นไปที่การบรรจุหีบห่อและการฉีดมันเข้าเส้นเลือดของผู้ป่วย ปัญหาหนึ่งก็คือ สีของสลากและระบบการระงับใช้พลาสมาบรรจุขวด กระป๋อง และถุงที่ยืดหยุ่นได้ชั่วคราว แม้แต่กล่องที่ใช้ขนส่งพลาสม่า ก็ติดเทปสีขาวและติดสลากมากเกินไป ทำให้สไนเปอร์ของญี่ปุ่นสังเกตเครื่องหมายสีขาวบนกล่องพลาสม่าในการซุ่มยิงแพทย์ (ทหารเสนารักษ์) และผู้ป่วย ในที่สุดจึงมีการใช้สีน้ำตาลเหลืองของน้ำมันมะกอกทาบนกล่องพลาสม่าแทนอย่างเร่งด่วน