เมื่ออิตาลีเคยเว้นโทษ “คดีข่มขืน” หากคนร้ายแต่งงานกับเหยื่อ

นี่คือข้อกฎหมายของประเทศอิตาลีในอดีต ที่เกิดขึ้นจากการ ภายใต้มาตรา 544 แห่งประมวลกฎหมายอาญาอิตาลี คดีข่มขืนจะถูกมองว่าเป็น ความผิดต่อศีลธรรมอันดีของประชาชน ไม่ใช่ ความผิดต่อบุคคล

ลักษณะของกฎหมายเช่นนี้ ทำให้ความผิดคดีข่มขืนกลายเป็นอะไรที่ถูกละเว้นได้ หากอาชญากรผู้ลงมือข่มขืน ย่อมรับผิดชอบแต่งงานกับเหยื่อ

ซึ่งต่อมากลายเป็นการกระทำที่ รู้จักกันในชื่อ การรับผิดชอบด้วยการแต่งงาน (Rehabilitating marriage หรือ Matrimonio riparatore ในภาษาอิตาลี)

ปัญหาหลักๆ ของกฎหมายแบบนี้ คือในประเทศอิตาลีดันมีแนวคิดที่ว่าผู้หญิงที่เสียพรหมจรรย์ก่อนแต่งงานเป็น ผู้หญิงไร้ยางอาย และนับเป็นเรื่องที่น่าอับอายมาก

ดังนั้นผู้หญิงส่วนใหญ่จึงมักยอมแต่งงานกับอาชญากรเพราะกลัวจะโดนตราหน้าว่าไร้ยางอาย

จนบ่อยครั้งในประเทศก็มักจะมีการฉวยโอกาสใช้กฎหมายนี้ ลักพาตัวผู้หญิงไปมีเพศสัมพันธ์ เพื่อบังคับให้ผู้หญิงต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก

(เรียกกันว่า Fuitina กิจกรรมซึ่งจริงๆ แล้วมีรากฐานจากการหนีตามกันของคู่ชายหญิงอีกที)

จุดอ่อนของกฎหมาย Matrimonio riparatore นั้นเริ่มกลายเป็นที่พูดถึงอย่างแพร่หลายในอิตาลีเป็นครั้งแรกเมื่อช่วงปี 1965

เมื่อ ฟรังกา วิโอลา วัย 17 ปีกลายเป็นผู้หญิงคนแรกที่ปฏิเสธการแต่งงานกับคนที่ข่มขืนเธอ หลังจากที่เธอถูกอดีตคู่หมั้นจับไปกักขังและข่มขืน

เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ จุดกระแสการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญในประเทศ จนหลายปีหลังจากนั้น อิตาลีก็ต้องปรับปรุงกฎหมายกันเป็นการใหญ่

จนกระทั่งในวันที่ 5 กันยายน 1981 โทษการข่มขืนในอิตาลีก็ไม่สามารถถูกละเว้นได้ด้วยการแต่งงานกับเหยื่ออีกต่อไป และต่อมาในปี 1996 คดีความรุนแรงทางเพศในประเทศ ก็ได้ถูกกำหนดให้เป็นความผิดต่อบุคคลในที่สุด

เครดิตแหล่งข้อมูล : catdumb.tv