น้ำตาเด็ก หลังสหรัฐฯ ทิ้งระเบิดปรมาณูใส่เมืองฮิโรชิมา

ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 สหรัฐอเมริกาพัฒนา "ระเบิดปรมาณู" ในโครงการแมนฮัตตัน (Manhattan Project) มีผู้อำนวยการคือ จูเลียส โรเบิร์ต ออปเพนไฮเมอร์ (Julius Robert Oppenheimer) ซึ่งได้รับการขนานนามว่า "บิดาแห่งระเบิดปรมาณู"

หลังสหรัฐฯ ซุ่มพัฒนาระเบิดนิวเคลียร์แบบลับๆ และทำการทดลองเมื่อ 16 กรกฎาคม ค.ศ. 1945 กลางทะเลทรายในรัฐนิวเม็กซิโก ทุกฝ่ายก็ตระหนักถึงอานุภาพการทำลายล้างอันทรงพลังของอาวุธชนิดนี้ เพียงไม่นานออปเพนไฮเมอร์ก็เสนอให้ แฮร์รี่ ทรูแมน (Harry Truman) ประธานาธิบดีสหรัฐฯ ใช้ระเบิดปรมาณูเพื่อหยุดสงครามที่สร้างความเสียหายไปหลายประเทศทั่วโลก

ในที่สุด สหรัฐฯ ก็ตัดสินใจทิ้งระเบิดปรมาณูที่ฮิโรชิมา ประเทศญี่ปุ่น เมื่อวันที่ 6 สิงหาคม ปี 2545

   เช้านั้น เวลา 08.16 น. เครื่องบินรุ่น B-29 Superfortress ชื่อว่า Enola Gay มีพันโทพอล ทิบเบตส์ แห่งกองกำลังอากาศในกองทัพบกสหรัฐอเมริกา (ภายหลังได้ยกฐานะขึ้นเป็นกองทัพอากาศ) ทำหน้าที่นักบิน ได้นำ "ระเบิดปรมาณู" ลูกแรกชื่อ "Little Boy" ไปทิ้งเหนือเมืองฮิโรชิมา ทำให้มีผู้เสียชีวิตทันทีกว่า 80,000 คน ผู้คนมากมายบาดเจ็บสาหัส ชาวเมืองที่เหลืออยู่ในอาการขวัญผวา หวาดกลัว ร้องไห้ท่ามกลางซากปรักหักพัง เมื่อถึงสิ้นปีนั้นมีผู้เสียชีวิตอีก 60,000 คน จากการได้รับกัมมันตภาพรังสี คาดว่ามีผู้เสียชีวิตรวมจากเหตุการณ์นี้ราว 200,000 คน

ส่วนระเบิดปรมาณูลูกที่สองคือ "Fat Man" ถูกนำไปทิ้งเหนือเมืองนางาซากิของญี่ปุ่น ในอีก 3 วันต่อมา แรงระเบิดทำให้เมืองนางาซากิเกือบครึ่งหนึ่งถูกทำลาย ประชาชน 70,000 คน จากทั้งหมดราว 270,000 คนเสียชีวิต เมื่อนับถึงสิ้นปี

ความสำเร็จของการทิ้งระเบิดครั้งนี้ได้ถูกรายงานข่าวกระจายออกไปอย่างกว้างขวางในสหรัฐอเมริกาท่ามกลางความอยากรู้ นักวิจารณ์จำนวนมากคาดว่าน่าจะเป็นจุดสิ้นสุดของสงคราม ก่อนที่มันจะยืดเยื้อและมีการบุกเกาะญี่ปุ่นอย่างนองเลือด

เครดิตแหล่งข้อมูล : silpa-mag