ย้อนประวัติศาสตร์หญิงไทยใส่ยกทรงตั้งแต่เมื่อไหร่ มีเสื้อห่อนมจริงหรือ?

หน้าแรกTeeNee อาหารสมอง ตำนานโลก ย้อนประวัติศาสตร์หญิงไทยใส่ยกทรงตั้งแต่เมื่อไหร่ มีเสื้อห่อนมจริงหรือ?

เดินทางมาถึงตอนที่ 10 กันแล้ว สำหรับละครแห่งปี ‘พรหมลิขิต' ทางช่อง 3 และEP.นี้ซีนที่หลายคนพูดถึงกันไม่น้อยคือเรื่องราวของ 'เสื้อห่อนม' ที่ครีเอทโดยพุดตาย (พุดตาน)

วันนี้เราจึงจะพาทุกคนไปย้อนประวัติศาสตร์ไทยกับหญิงไทยเริ่มใส่เสื้อชั้นในตั้งแต่เมื่อไหร่? มีความเกี่ยวโยงอย่างไรกับละครพรหมลิขิตหรือไม่?

โดยเพจ Museum Siam ได้เขียนข้อมูลไว้แบบนี้ การเปลือยอกของสตรีไทยในอดีต จากการศึกษาพบว่าในช่วงสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น สตรีไทยมีอิสระที่จะใส่หรือไม่ใส่เสื้อเพื่อปิดบังหน้าอกเวลาอยู่ในที่สาธารณะ โดยพบได้จากหลักฐาน เช่น ภาพวาดตามฝาผนัง งานจิตรกรรม หรือภาพถ่ายต่างๆ แต่อย่างไรก็ตาม การเลือกที่จะใส่หรือไม่ใส่เสื้อผ้าของสตรีก็ยังคำนึงถึงความเหมาะสมและกาลเทศะ เช่น การแต่งกายเมื่อเข้าวัดก็จำเป็นต้องสวมเสื้อผ้าให้มิดชิด

สาเหตุที่ทำให้สตรีไทยในอดีตไม่สวมเสื้อผ้าอาจเป็นเพราะลักษณะสภาพอากาศของประเทศไทยที่ตั้งอยู่ในเขตร้อน การใส่เสื้อปกปิดร่างกายอาจจะทำให้รู้สึกร้อน อึดอัด หรือทำให้รู้สึกไม่สบายตัว สิ่งเหล่านี้แสดงให้เห็นว่า สตรีไทยในอดีตไม่ได้มองว่าเต้านมของผู้หญิงเป็นสิ่งยั่วกามารมณ์ แต่เป็นเพียงแค่อวัยวะหนึ่งของร่างกาย

การปกปิดเต้านมของผู้หญิงไทยเริ่มเกิดขึ้นในยุคล่าอาณานิคมของชาติตะวันตก ซึ่งเป็นยุคเดียวกันกับสมัยพระนางเจ้าวิคตอเรียแห่งอังกฤษ การแต่งกายของผู้หญิงในสมัยวิคตอเรียนั้นจะต้องสวมเสื้อผ้าให้มิดชิด และต้องปกปิดเต้านมหรืออาจเปิดได้แค่บริเวณเนินอกเท่านั้น

แนวคิดเกี่ยวกับการแต่งกายแบบวิคตอเรียนเริ่มเข้ามามีอิทธิพลในสยามเมื่อสมัยรัชกาลที่ 4 ยุคที่อังกฤษกำลังล่าอาณานิคมแถบเอเชีย โดยเริ่มจากการให้ผู้หญิงในราชสำนักต้องหาผ้ามาปกปิดเต้านม และได้แพร่หลายจากราชวังสู่ชาวบ้าน จากเมืองหลวงสู่ชนบท และเริ่มมีบทบาทชัดเจนในสมัยรัชกาลที่ 5 เป็นยุคแห่งการเปลี่ยนแปลงการแต่งกายของคนไทยอย่างแท้จริง ทรงเสด็จประพาสยุโรป ทรงนำการแต่งกายแบบยุโรปกลับมาใช้ในประเทศไทย บุคคลชั้นสูงแต่งนำแล้วจึงมีผู้แต่งตาม

จนกระทั่งถึงสมัยจอมพลเเปลก พิบูลสงครามซึ่งเป็นยุคลอกเลียนตะวันตก หรือ ยุคของการเปลี่ยนเเปลงให้เป็นเเบบตะวันตก (Westernization) โดยได้มีการออกกฎหมายกำหนดเเละควบคุมรูปแบบการแต่งกายของหญิงชายให้มีความเป็นอารยชนหรือทัดเทียมชาติตะวันตก ซึ่งเห็นได้ชัดว่ารัฐเริ่มได้เข้ามาควบคุมเรือนร่างของประชาชนมากยิ่งขึ้น อันส่งผลถึงการก่อร่างสร้างตัวของวัฒนธรรมการเเต่งกายใหม่ โดยมีเนื้อความส่วนหนึ่งกล่าวว่า

"ให้แต่งกายให้สมกับเป็นอารยชน โดยกำหนด การแต่งกาย และทรงผมแบบใหม่

ขอให้สตรีทุกคน ไว้ผมยาว เลิกใช้ผ้าโจงกระเบน เปลี่ยนเป็นนุ่งผ้าถุงแทน เลิกการใช้ ผืนเดียวคาดอก หรือเปลือยกาย ท่อนบน ให้ใส่เสื้อแทน ส่วนชายนั้นขอให้เลิกนุ่งกางเกงแพรสีต่างๆ หรือผ้าม่วง เปลี่ยนมาเป็น นุ่งกางเกงขายาวแทน"